cd....
1316–1334 — PapieÂż Jan XXII. Alvarez Palayo, jego spowiednik, poÂświadcza, Âże w Hiszpanii jest nieco wiĂŞcej dzieci laikĂłw niÂż dzieci duchowieĂąstwa, oraz Âże bardzo czĂŞsto siĂŞ zdarza, Âże ksiĂŞÂża uprawiajÂą rozpustĂŞ z kobietami oczekujÂącymi na spowiedÂź.
1320 — UmarÂł biskup Jan Muskata z Krakowa, dla ktĂłrego okradanie koÂścio³ów byÂło normalnym zajĂŞciem. W ten sposĂłb zdobywaÂł fundusze na cele „reprezentacyjne”, aby mĂłc dogodziĂŚ sobie i paniom, ktĂłre stale byÂły u jego boku. Nie stroniÂł od cudzo³óstwa.
1326 — NiezgodnoœÌ przesadnie bogatej organizacji KoÂścioÂła z gÂłoszonymi przez niÂą ideami Jezusa Chrystusa, doprowadziÂła do ogÂłoszenia bulli papieskiej „Cum inter nonnullos”, w ktĂłrej uwaÂżano za herezjĂŞ twierdzenia, jakoby Jezus i Jego apostoÂłowie nie posiadali Âżadnej wÂłasnoÂści w postaci dĂłbr materialnych.
Podobno mieli kupĂŞ szmalu, bo im ludzie musieli pÂłaciĂŚ dziesiĂŞcinĂŞ w caÂłym Ăłwczesnym Rzymie, a Chrystus nauczaÂł: „Co cesarskie cesarzowi, a kasĂŞ Chrystusowi”.
1341–1351 — SobĂłr KonstantynopolitaĂąski V, uznawany przez czêœÌ prawosÂławia. UznaÂł ortodoksyjnoœÌ nauki Grzegorza Palamasa o hezychazmie i przebĂłstwieniu czÂłowieka i potĂŞpiÂł nauki Barlaama z Kalabrii, inspirowanego zachodniÂą filozofiÂą.
1349 — W ponad 350 niemieckich miastach i wsiach ginÂą niemalÂże wszyscy ÂŻydzi, na ogó³ paleni Âżywcem. W ciÂągu jednego roku chrzeÂścijanie wymordowali wiĂŞcej ÂŻydĂłw niÂż niegdyÂś, w ciÂągu dwustu lat przeÂśladowaĂą, poganie wymordowali chrzeÂścijan. To tylko jeden z wielu epizodĂłw pogromĂłw ÂŻydĂłw, gdyÂż podobne zdarzenia miaÂły miejsce przez caÂły okres panowania chrzeÂścijaĂąstwa.
1377 — PoczÂątek g³êbokiego kryzysu w KoÂściele. Robert z Genewy wynaj¹³ bandĂŞ najemnikĂłw, ktĂłrzy po zdobyciu Bolonii ruszyli na CesenĂŞ. Przez trzy dni i noce, poczÂąwszy od 3 lutego 1377 roku, przy zamkniĂŞtych bramach miasta, ÂżoÂłnierze dokonali rzezi jego mieszkaĂącĂłw. W 1378 roku Robert z Genewy dziĂŞki poparciu kardyna³ów francuskich zostaÂł papieÂżem i przyj¹³ imiĂŞ Klemensa VII.
W tym samym roku papie¿em Urbanem VI zosta³ w Rzymie Bartolomeo Prignano i Koœció³ mia³ dwóch zwalczaj¹cych siê papie¿y, co zapocz¹tkowa³o okres Wielkiej Schizmy Zachodniej, trwaj¹cy do 1417. Klemensa VII, rezyduj¹cego w Awinionie, uznano póŸniej za antypapie¿a.
Koœció³ i papie¿ s¹ œwiêci.
1382 — Biskup Zawisza DobiesÂław z KurozwĂŞk straciÂł Âżycie z rÂąk ojca lub narzeczonego piĂŞknej wiejskiej dzieweczki, do ktĂłrej skradaÂł siĂŞ nocÂą po sianie. Dokumenty z tego samego roku stwierdzajÂą, Âże poznaĂąski biskup, Jan z KĂŞpy w „po¿¹dliwoÂściach ciaÂła siĂŞ lubowaÂł”, a biskup MikoÂłaj z KĂłrnika, pijak i hulaka, tarzaÂł siĂŞ w rozpuÂście, i z powodĂłw grzechĂłw przeciwko naturze zacz¹³ mu Âżywcem gniĂŚ jĂŞzyk.
1384 — Pierwsza polska kobieta lekkich obyczajĂłw, ktĂłrej istnienie udokumentowano: Ewa z Kunowa zwana „PierdolonkÂą” (meretrix Heva dicta Pierdolonka). ByÂła etatowÂą miejskÂą, „sÂłuÂżbowÂą” nierzÂądnicÂą.
Polska moralnoœÌ podbudowana wartoœciami chrzeœcijaùskimi w niczym nie odbiega³a od papiesko-europejskiej normy.
1400 — Wprowadzenie Litanii LoretaĂąskiej do NMP.
1409 — SobĂłr w Pizie. Nieudana prĂłba zakoĂączenia Wielkiej Schizmy, nieuznana przez papieÂża za legalny sobĂłr. Nie doszÂły do skutku prĂłby rozwiÂązania sporu miĂŞdzy papieÂżem Grzegorzem XII a antypapieÂżem Benedyktem XIII na drodze jednoczesnej rezygnacji obu z nich albo zawarcia jakiegoÂś kompromisu.
SobĂłr wytoczyÂł proces obu papieÂżom, uznaÂł ich za niegodnych tiary, za wrogĂłw jednoÂści koÂścielnej i zdetronizowaÂł jako heretykĂłw. Nowym papieÂżem wybrany zostaÂł kardynaÂł Piotr Philargi jako Aleksander V.
Sobór w Pizie nie tylko nie zdo³a³ przywróciÌ jednoœci w Koœciele, ale przyczyni³ siê do pog³êbienia schizmy: ¿aden z odwo³anych papie¿y nie zrezygnowa³ ze swoich uprawnieù, a do walki o w³adzê papiesk¹ do³¹czy³ trzeci papie¿.
1410–1415 — AntypapieÂż Jan XXIII, zanim usadowiÂł siĂŞ na Stolicy Piotrowej, zajmowaÂł siĂŞ (jako pirat) rabunkami i mordowaniem ludzi. OskarÂżano go o kazirodztwo, cudzo³óstwo i sodomiĂŞ. UwiĂłdÂł 300 dziewic, a niektĂłre z nich w nagrodĂŞ mianowaÂł przeoryszami najbogatszych klasztorĂłw. Jego osobisty sekretarz opowiadaÂł o nim, Âże w Bolonii utrzymywaÂł harem, zÂłoÂżony z 200 mÂłodych dziewczÂąt. NaleÂży przyznaĂŚ, Âże Jan XXIII ÂżyÂł w zgodzie z naturÂą ludzka, jakkolwiek nieco wybuja³¹.
1414–1418 — SobĂłr w Konstancji, szesnasty sobĂłr powszechny. PoczÂątkowo nieformalny, staÂł siĂŞ soborem z chwilÂą zwoÂłania przez PapieÂża Grzegorza XII.
— SobĂłr zakoĂączyÂł WielkÂą SchizmĂŞ ZachodniÂą, wybierajÂąc na papieÂża Marcina V.
— PotĂŞpiono Johna Wycliffe'a i Jana Husa, w wyniku czego Hus zostaÂł spalony na stosie.
— Zabroniono laikatowi spoÂżywania wina w czasie komunii. WedÂług Biblii Jezus wprowadziÂł komuniĂŞ pod dwiema postaciami – chleba i wina – symbolami jego umĂŞczonego ciaÂła i przelanej krwi (Mt 26,27; 1Kor 11,24–26).
— Zygmunt Luksemburski (1368–1437) nalegaÂł na soborze w Konstancji na zniesienie celibatu, argumentujÂąc, iÂż na tysiÂąc ksiĂŞÂży, moÂżna znaleŸÌ ledwie jednego, ktĂłry stosuje siĂŞ do jego wymagaĂą, a i to na dodatek z powodu przyrodzonej impotencji. Reszta kleru, jego zdaniem, prowadzi Âżycie peÂłne wyuzdania i rozpusty, a poza tym, „sÂą zÂłodziejami ma³¿eĂąskiej wiernoÂści”.
1414 — Rektor Akademii Paryskiej, MikoÂłaj de Clemengis, stwierdza w swoim dziele, Âże klasztory ÂżeĂąskie to lupanary. Ale czemu siĂŞ dziwiĂŚ?! Medycy wieku XIII bĂŞdÂący duchownymi i Âświeckimi jako lekarstwo na niektĂłre przypadÂłoÂści zalecali rozpustĂŞ, jako niezbĂŞdnÂą dla zdrowia…
MikoÂłaj de Clemengis rĂłwnieÂż optowaÂł za konkubinatem Ăłwczesnych stró¿ów wiary chrystusowej: „… laicy tak sÂą przekonani o niepowÂściÂągliwoÂści ksiĂŞÂży, iÂż w wiĂŞkszoÂści parafianie odrzucajÂą kaÂżdego ksiĂŞdza, ktĂłry nie ma utrzymanki. WidzÂą oni w tym (parafianie) pewnoœÌ co do wÂłasnych Âżon, ktĂłre mimo to nie sÂą poza niebezpieczeĂąstwem”.
1418 — Skandal na szczytach wÂładzy katolickiej. PapieÂż Marcin V uniewaÂżniÂł korzystne dla Polski bulle Jana XXIII, potwierdziÂł wszystkie poprzednio uzyskane przywileje Zakonu KrzyÂżackiego (rĂłwnieÂż te faÂłszywe). InterweniujÂący w tej sprawie Polacy nie zostali wpuszczeni do paÂłacu papieskiego, wiĂŞc dostali siĂŞ do niego si³¹ wyÂłamujÂąc bramĂŞ.
— Zawisza Czarny z Garbowa i Janusz z Tuliszkowa w obecnoÂści papieÂża oÂświadczyli, Âże czci krĂłla polskiego bĂŞdÂą broniĂŚ „gĂŞbÂą i rĂŞkÂą” – i uzyskali od Marcina V potĂŞpienie traktatu Falkenberga. Na oficjalnÂą bullĂŞ papieskÂą trzeba byÂło jednak czekaĂŚ do 10 stycznia 1424.
— MikoÂłaj TrÂąba zostaÂł nominowany przez papieÂża Primas Regni – pierwszym prymasem Polski.
1420 — Kanclerz uniwersytetu paryskiego ganiÂł rozwiÂązÂłoœÌ i rozpustĂŞ kleru: „Klasztory, zamieszkaÂłe stale przez mnichĂłw, przedstawiajÂą siĂŞ jako kramy handlujÂące; klasztory zaÂś zakonnic, sÂą domami nierzÂądu. Katedry zaÂś jaskiniami zÂłodziei i zbĂłjcĂłw. Pod imieniem sÂłu¿¹cych i krewnych, ksiĂŞÂża utrzymujÂą naÂłoÂżnice. Ró¿norodne obrazki, rozpowszechniane masami, wnoszÂą do ludu baÂłwochwalstwo. NieskoĂączona iloœÌ ró¿nych zakonĂłw religijnych nie moÂże nie wywoÂłaĂŚ ró¿nych naduÂżyĂŚ i zamieszek w kraju”.
Nagminne byÂły przypadki, Âże spowiednik pod groÂźbÂą nie udzielenia rozgrzeszenia, zmuszaÂł penitentki do ulegÂłoÂści. Kler czĂŞsto byÂł tak doskonaÂłym materiaÂłem rozrodczym, a przy tym niebywale pÂłodnym, iÂż w niektĂłrych miastach, na skutek aktywnoÂści rzymskiego duchowieĂąstwa, liczba nieÂślubnych dzieci przekraczaÂła iloœÌ zrodzonych z prawowitych zwiÂązkĂłw. Nie wiemy np. ile kobiet musiaÂł uszczĂŞÂśliwiĂŚ biskup Liège, Henryk III, ktĂłry byÂł spÂłodziÂł 65 bĂŞkartĂłw-owieczek dla swojej owczarni.
W niektĂłrych parafiach Hiszpanii, Szwajcarii, Niemiec, Francji i innych paĂąstwach a takÂże w Polsce, domagano siĂŞ, aby ksiĂŞÂża mogli ÂżyĂŚ „legalnie” w konkubinacie, co miaÂło zapobiec deprawowaniu mĂŞÂżatek i dziewic.
1423 — SobĂłr w Sienie. ZajmowaÂł siĂŞ kwestiami reformy w KoÂściele, ale uznano go za heretycki i skreÂślono z listy soborĂłw powszechnych.
1431–1445 — SobĂłr w Bazylei, Ferrarze, Florencji i Rzymie, siedemnasty sobĂłr powszechny. KontynuowaÂł kwestie reformy KoÂścioÂła i podj¹³ temat unii z Grekami. Po uchwaleniu dogmatu o wyÂższoÂści soboru nad papieÂżem, Eugeniusz IV ogÂłosiÂł niewaÂżnoœÌ soboru. W odpowiedzi sobĂłr wybraÂł na papieÂża Feliksa V.
— SobĂłr w Ferrarze, zwoÂłany przez Eugeniusza IV w 1438, po rozÂłamie na soborze w Bazylei. Zaj¹³ siĂŞ problemem unii z prawosÂławiem. Na poczÂątku 1439 przeniesiony do Florencji.
— We Florencji zatwierdzono uniĂŞ z KoÂścioÂłem bizantyjskim oraz Apostolskim KoÂścioÂłem OrmiaĂąskim.
— Wprowadzono dogmat o czyœÌcu. Kwitnie praktyka sprzedaÂży odpustĂłw od kar czyœÌcowych.
— Wprowadzono formalny zakaz ÂświĂŞcenia soboty.
— Na zbawienie moÂżna „zapracowaĂŚ” – np. cierpieniem czy ofiarami; na przebaczenie moÂżna byÂło zasÂłuÂżyĂŚ np. biczowaniem siĂŞ, pielgrzymkami, budowaniem kaplic. WedÂług Biblii Zbawienie jest z Âłaski, darmo, przez wiarĂŞ (Ef 2,8–9); nie moÂżna go nabyĂŚ za pieniÂądze ani przez uczynki; warunkiem przebaczenia jest skrucha oraz pojednanie z bliÂźnim i naprawienie krzywd (o ile zadoœÌuczynienie jest moÂżliwe); zbawienie dokonuje siĂŞ dziĂŞki ofierze Chrystusa, a nie zabiegom czÂłowieka.
1444 — W obronie interesĂłw papieÂża i jego religii ginie pod WarnÂą krĂłlewicz WÂładysÂław III WarneĂączyk (1424–1444). KlĂŞska orĂŞÂża polskiego.
1450–1782 — Okres polowania na czarownice. Straszliwymi torturami zamĂŞczono setki tysiĂŞcy kobiet posÂądzanych o czary.
Dzieci moÂżna byÂło rĂłwnieÂż oskarÂżaĂŚ o czary: dziewczynki po ukoĂączeniu 9,5 lat, chÂłopcĂłw po ukoĂączeniu 10 lat. MÂłodsze dzieci torturowano w celu uzyskania zeznaĂą obci¹¿ajÂących rodzicĂłw. W procesach o czary brane byÂły pod uwagĂŞ „zeznania” dwulatkĂłw!!!
1471–1484 — PapieÂż Sykstus IV, ten od kaplicy sykstyĂąskiej, nakazaÂł wybudowaĂŚ kosztem papiestwa dom publiczny, ktĂłry nastĂŞpnie zostaÂł wydzierÂżawiony. KoÂśció³ pod pozorem walki z nierzÂądem, w praktyce przej¹³ nad nim kontrolĂŞ, czerpiÂąc z tego tytuÂłu niebotyczne korzyÂści materialne. W Sisteron w czasach tegoÂż Sykstusa, prostytutki musiaÂły pÂłaciĂŚ po 5 soldĂłw na rzecz klasztoru Âśw. Klary.
1484 — PapieÂż Innocenty VIII oficjalnie nakazaÂł palenie na stosach kotĂłw domowych razem z czarownicami. Zwyczaj ten byÂł praktykowany przez trwajÂący setki lat okres polowaĂą na czarownice. Mordowanie niewinnych kobiet Innocenty III uzasadniÂł biblijnym nakazem „nie pozwolisz ÂżyĂŚ czarownicy” (Wj 22,17). Stoi on w ra¿¹cej sprzecznoÂści z przykazaniem „nie zabijaj”. Jest chyba oczywiste, Âże tego rodzaju nakazy, pochodzÂące przecieÂż od samego Boga i zawarte w Jego ÂświĂŞtej ksiĂŞdze, cofaÂły ludzkoœÌ do epoki kamienia Âłupanego.
Wiara, Âże zwierzĂŞta sÂą poÂśrednikami diabÂła, doprowadziÂła do zaÂłamania siĂŞ naturalnej kontroli liczebnoÂści populacji gryzoni. Celem ataku gorliwych chrzeÂścijan najczĂŞÂściej byÂły koty, wilki, wĂŞÂże, lisy, i biaÂłe koguty. PoniewaÂż wiele z tych zwierzÂąt polowaÂło na roznoszÂące choroby gryzonie, ich eliminacja wzmogÂła wybuchy epidemii i napaÂści na ÂŻydĂłw!!!
1487 — W Niemczech wydano „MÂłot na czarownice” autorstwa dwĂłch dominikaĂąskich inkwizytorĂłw: Henryka Institorisa i Jakuba Sprengera.
1492 — Kolumb odkryÂł AmerykĂŞ. Inkwizycja szybko postĂŞpuje Âśladami odkrywcĂłw. TubylcĂłw, ktĂłrzy nie chcieli nawrĂłciĂŚ siĂŞ na wiarĂŞ chrzeÂścijaĂąskÂą, mordowano. Gdy byÂła taka sposobnoœÌ, przed zabiciem oporni Indianie byli przymusowo chrzczeni.
Po odkryciach Kolumba Hiszpanie natychmiast rozpoczêli kolonizacjê Ameryki oraz jej chrystianizacjê. W wyniku nawracania orê¿em na katolicyzm ca³kowicie wyginê³y wielkie narody i cywilizacje: Majów, Tolteków, Azteków oraz Inków. WiêkszoœÌ œwi¹tyù i wspania³ych budowli zosta³a zburzona. Na ich ruinach wzniesiono koœcio³y chrzeœcijaùskie.
Katoliccy rycerze pod przewodem kapelanĂłw czynili z „pogan” niewolnikĂłw lub mordowali caÂłe wioski. NieszczĂŞÂśnicy ginĂŞli w okrutnych torturach, jeÂśli nie chcieli uznaĂŚ „panĂłw krzyÂża”. Hiszpanie opatentowali np. wymyÂślny sposĂłb uÂżyÂźniania gleby pod zasiewy – Indianom, a zwÂłaszcza mniej przydatnym w pracy kobietom i dzieciom, otwierano szablami trzewia, a ich wnĂŞtrznoÂści byÂły nawozem…
Warto dodaĂŚ, Âże wspaniaÂła kultura InkĂłw czy AztekĂłw swym dobrobytem i wspaniaÂłoÂściÂą dorĂłwnywaÂła krajom Ăłwczesnej Europy. KrzyÂż jednak zwyciĂŞÂżyÂł.
1493 — Bulla papieska uprawomocniÂła deklaracje wojny przeciwko wszystkim narodom w Ameryce PoÂłudniowej, ktĂłre odmĂłwiÂły przyjĂŞcia chrzeÂścijaĂąstwa. W praktyce kobiety i mĂŞÂżczyzn szczuto psami karmionymi ludzkim miĂŞsem i ĂŚwiartowanymi Âżywcem indiaĂąskimi niemowlĂŞtami. Wbijano ciĂŞÂżarne kobiety na pale, przywiÂązywano ofiary do luf armatnich i puszczano je z dymem. Mordowano, gwaÂłcono, ucinano rĂŞce, nosy, wargi, piersi.
Gdy katoliccy „misjonarze” zawitali do Meksyku, ÂżyÂło tam okoÂło 11 milionĂłw Indian, a po stu latach juÂż tylko pó³tora miliona. Szacuje siĂŞ, Âże ³¹cznie w ciÂągu 150 lat chrystianizacji obu Ameryk zabito co najmniej 30 milionĂłw tubylcĂłw.
SÂłowo BoÂże zawiezione w tamte rejony piĂŞknie zaowocowaÂło. ZniknĂŞÂły caÂłe plemiona, np. Mohikanie, a najskuteczniejszym sposobem byÂło np. wysÂłanie ksiĂŞdza chorego na gruÂźlicĂŞ, by udzielaÂł Indianom komunii!!!
Obecnie Ameryka PoÂłudniowa jest peÂłna wierzÂących i oddanych katolikĂłw i jest ostojÂą koÂścioÂła katolickiego. „PapieÂż tysiÂąclecia” JP II podczas pobytu na tamtych ziemiach mĂłwiÂł o „zwyciĂŞstwie fundamentalnych praw czÂłowieka i dziele ewangelizacji i pokoju”.
1500 — Wprowadzenie Litanii do NajÂświĂŞtszego Imienia Jezus.
1512 — SobĂłr LateraĂąski V, osiemnasty sobĂłr powszechny. PotĂŞpiÂł koncyliaryzm.
1513–1521 — PapieÂż Leon X. Za jego pontyfikatu zjawisko kurestwa kleru byÂło tak powszechne, iÂż wydaÂł artykuÂł odnoszÂący siĂŞ do ksiĂŞÂży „naÂłoÂżnikĂłw jawnych”:
„Stanowimy, Âże kaÂżdy duchowny, jakiego bÂądÂź stanu, rodu, godnoÂści acz byÂłby papieskiej, lub innej dostojnoÂści, ktĂłry okaÂże siĂŞ naÂłoÂżnikiem jawnym, po dojÂściu do wiadomoÂści o tej ustawie i po upÂływie dwĂłch miesiĂŞcy od jej ogÂłoszenia w koÂściele katedralnym, niech bĂŞdzie zawieszonym od pobierania dochodĂłw ze wszystkich beneficjĂłw swoich przez trzy miesiÂące. JeÂżeli zaÂś opuÂściwszy naÂłoÂżnicĂŞ, znowu jÂą weÂźmie duchowny, ogÂłoszonym bĂŞdzie niezdolnym na urzĂŞdy, godnoÂści i beneficja”.
— Wspó³czeÂśni dobrze zdawali sobie sprawĂŞ z panujÂącego zepsucia, zwÂłaszcza wyÂższych warstw kleru. Niccolò Machiavelli (1469–1527) pisaÂł: „ChcĂŞ iœÌ do piekÂła, nie do nieba. W piekle bĂŞdĂŞ miaÂł towarzystwo papieÂży, krĂłlĂłw i ksi¹¿¹t, a w niebie sÂą sami Âżebracy, mnisi, pustelnicy i apostoÂłowie”.
1521 — Marcin Luter pali publicznie bullĂŞ papieskÂą w Wittenberdze. Luter odrzuca instytucjĂŞ koÂścielnÂą oraz ca³¹ hierarchiĂŞ i wiĂŞkszoœÌ katolickich obrzĂŞdĂłw. W swoich pismach atakuje papiestwo i wzywa do uwolnienia siĂŞ spod zaleÂżnoÂści Rzymu.
1523–1534 — PapieÂż Klemens VII, chcÂąc umniejszyĂŚ zarobek publicznym niewiastom, postanowiÂł, Âże cokolwiek zadecydujÂą o swoim majÂątku, i tak jego poÂłowa musi przejœÌ na klasztor Santa Maria de la Penitenza.
1540 – Umiera prymas Jan Latalski (1463–1540), pseudo „Kufel” vel „Bachus”. RozwiÂązÂła natura, zdegenerowany pijaczyna.
1542 — PapieÂż PaweÂł III wzmacnia pozycjĂŞ Inkwizycji. Inkwizycja otrzymuje nad caÂłym katolickim terytorium takÂą samÂą wÂładzĂŞ, jakÂą wczeÂśniej cieszyÂła siĂŞ w Hiszpanii.
1542 — W Rzymie pobrano podatek „dochodowy” od 4500 zarejestrowanych, licencjonowanych prostytutek. Nie wliczono tutaj nierzÂądnic arystokracji!
cd....
http://grzegorj.orangespace.pl/pl/historiakk.html
