SEKRETY KRETY.....

[Kiara]

Kreta jak dla mnie to jedno z najbardziej interesujÂących miejsc na ziemi mnĂłstwo na niej jest miejsc zwiÂązanych z obecnÂą historiÂą ziemi chociaÂż odnaleŸÌ je i z identyfikowaĂŚ jest bardzo trudno ze wzglĂŞdu na bardzo odlegÂły czas. Jednak kolejne dzieje ludzkoÂści , losy znanych bohaterĂłw prowadziÂły na KretĂŞ lub wychodziÂły z niej. Mity i legendy to tylko symboliczne a nie dosÂłowne przekazy informacji  o przeszÂłoÂści.
ZaÂłoÂżyÂłam oddzielny watek bo nie bĂŞdĂŞ opieraÂła siĂŞ gÂłownie na mitach a na historii Krety jej niezmiernie ciekawych miejscach owianych tajemnicÂą lub zakrytych bardzo odlegÂłym  czasem, ktĂłry nie sprzyja prawidÂłowemu odczytowi dawnych zdarzeĂą.

Zaczynamy od Knossos , powszechnie propagowana wiedza na temat tego paÂłacu nie potwierdza siĂŞ ani z logicznymi analizami ani z odczytami jasnowidzĂłw. Moja wiedza na ten temat teÂż jest inna , zatem to co napiszĂŞ bĂŞdzie kontrowersyjne dla historykĂłw i nie tylko dla nich zapewne.

Knossos zbudowane byÂło jako pierwotny paÂłac dla zmarÂłych i sÂłuÂżyÂło kapÂłanom do poÂśmiertnych ceremonii zatrzymywania dusz w tym miejscu. PaÂłac jest zbudowany jako lustrzane odbicie normalnego paÂłacu wszystko tam jest odwrĂłcone w stosunku do naturalnie istniejÂących wzorĂłw.

SÂłuÂżyÂł jako miejsce pobytu poÂśmiertnego bardzo wielu duszom , zresztÂą obecnie teÂż dla wielu peÂłni jeszcze takom rolĂŞ. A tak naprawdĂŞ jest on prototypem naszych cmentarzy "poÂśmiertnych miasteczek dla zmarÂłych".
ZrozumieĂŚ powinno siĂŞ iÂż czasy gdy byÂł budowany to czasy paÂłacĂłw , a przywoÂżeni tam zmarli to rodziny bardzo zamoÂżnych ludzi, wiĂŞc caÂła specyfika tego miejsca odpowiadaÂła wymogom tego grona w wystroju i komforcie. Bowiem speÂłniĂŚ musiaÂła rolĂŞ zatrzymania duszy koronowanej przez arcy kapÂłankĂŞ i arcy kapÂłana  na krĂłla lub krĂłlowÂą.

Zatem wyposaÂżenie Knossos musiaÂło przypominaĂŚ normalny paÂłac. Czy zatem te wielkie pitosy  w Knossos sÂłuÂżyÂły do przechowywania zboÂża i oliwy? W tym miejscu nie, one sÂłuÂżyÂły kapÂłanom do przechowywania popio³ów zmarÂłych po dokonaniu poÂśmiertnych ceremonialni i spopieleniu ciaÂł dostarczanych tam ludzi.

Ale paÂłac Knossos to nie tylko ceremonie poÂśmiertne , to rĂłwnieÂż inne rytuaÂły kapÂłaĂąskie  gromadzenia niskich energii w tym co pospolicie zwane jest " PuszkÂą Pandory albo Pan Dory "

Knossos i jego œwietnoœÌ trwa³y do czasu wybuchu wulkanu na Santorini ( inaczej Kaliste idealnie okr¹g³ej , symbolizuj¹cej kwiat ¿ycia , jajeczko kobiece), po wybuchu zmieni³o siê bardzo du¿o. Kreta sta³a siê wysp¹ , wczeœniej mia³a po³¹czenie z l¹dem.

MyÂślĂŞ iÂż popiszĂŞ sobie trochĂŞ w temacie Kreta bo bardzo go lubiĂŞ i naprawdĂŞ jest o czym pisaĂŚ.

Kiara


Ps. Dodam tylko i¿ wcale nie czujê siê jak¹œ specjalistk¹ w dziedzinie Krety , raczej poszukiwaczk¹ odkrywaj¹c¹ niektóre jej sekrety.

[arteq]

Skoro o Krecie, to ze swojej strony zamieszczĂŞ maÂłe foto:



i oczywiÂście nieco historii:

Z wyksztaÂłcenia jest egiptologiem. StudiowaÂł egiptologiĂŞ w Instytucie Orientalistycznym Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1987/1988 na stypendium na Uniwersytecie Kairskim w Kairze. Przez dwa lata uczĂŞszczaÂł na zajĂŞcia w Instytucie Archeologii ÂŚrĂłdziemnomorskiej. Po stypendium w Kairze przez dwa lata uczĂŞszczaÂł teÂż na zajĂŞcia w zakÂładzie Afrykanistyki Instytutu Orientalistycznego. W latach 2000-2002 studiowaÂł kulturoznawstwo w Podyplomowym Studium StosunkĂłw MiĂŞdzykulturowych w Instytucie Orientalistycznym Uniwersytetu Warszawskiego.

* ÂźrĂłdÂło: wikipedia

Jak widzicie ma wiĂŞcej wspĂłlnego z Egiptem i piramidami niÂż caÂła nasza dzielna ekipa pch razem wziĂŞta...

[Kiara]

Energiê owszem w Knossos gromadzono w pewnym akumulatorze g³êboko pod ziemi¹, ale nie by³y to znane nam pitosy w Knossos.
W Knossos nie dokonywano nigdy Âżadnych leczeĂą , uzdrowieĂą ni tego typu zabiegĂłw, ale energiĂŞ zgromadzonÂą tam wykorzystano do wybuchu na Santorini .

Kiara 

[Kiara]

Nareszcie coœ znalaz³am, warto sobie poczytaÌ , warto wyci¹gn¹Ì wnioski.

Kiara


PaÂłace dla duchĂłw





Ruiny paÂłacu w Knossos
Kreta! Oczywiœcie - pla¿e, ciep³e morze, delfiny, winogrona. S¹ ju¿ wakacje i biura podró¿y kusz¹ nas na ró¿ne sposoby. Jedno jest pewne: ¿adne z nich nie zdradzi w kolorowych folderach, jakiego niezwyk³ego odkrycia dokonano ostatnio na Krecie. I trudno siê dziwiÌ... Ale po kolei!
Przypomnijmy: na Krecie król Minos pasa³ byka niewdziêcznika, który uwiód³ mu ¿onê, za co Herkules wyeksmitowa³ zdradliwe zwierzê do Myken. Na Krecie Dedal mia³ zbudowaÌ labirynt, w którym Minos zamkn¹³ dziecko byka i swojej ¿ony, czyli po¿eraj¹cego dziewice Minotaura, zanim go zabi³ Tezeusz przy pomocy zakochanej w nim Ariadny i jej nici. Na tej wyspie wreszcie urodzi³ siê s³awny malarz, El Greco.
Ciekawi przesz³oœci turyœci, znudzeni ju¿ pla¿¹, wspinaj¹ siê na skaliste wzgórza Knossos, Fajstos, Malli, aby - kr¹¿¹c wœród rozsypuj¹cych siê murów pa³acowych - przywo³ywaÌ wspomnienia bajkowej minojskiej kultury. Z mroków zapomnienia wydoby³ j¹ brytyjski archeolog, Arthur Evans, który z pocz¹tkiem XX w. kupi³ górê z rumowiskiem pa³acu w Knossos, a potem kopa³, ods³ania³ i rekonstruowa³ wydarzenia z II tysi¹clecia p.n.e. Wed³ug jego oceny odkrytych staro¿ytnych murów, zawi³ych korytarzy, marmurowych dziedziùców, rajskich fresków, wyszukanych naczyù, ozdobnej ceramiki, urz¹dzeù domowych - Kreta by³a oœrodkiem kwitn¹cej kultury, która zap³odni³a Grecjê, a w konsekwencji ca³¹ Europê.

Kiedy uwierzono w mit...
SÂądzÂąc z malowideÂł, byÂła to kraina mĂŞÂżczyzn o gĂŞstych czarnych wÂłosach i czerwonawej cerze, oraz kobiet z czarnymi lokami i jasnÂą karnacjÂą skĂłry. Ich ulubionym zajĂŞciem miaÂło byĂŚ Âśledzenie wdziĂŞcznie igrajÂących delfinĂłw, a podniecajÂącÂą rozrywkÂą - igrzyska akrobatĂłw skaczÂących przez byki.
Skoro zachowa³ siê wielki pa³ac, to zapewne istnia³ naprawdê król Minos, opisany w Odyssei, a skoro w setkach komnat, przejœÌ, dziedziùców, korytarzy tak trudno siê po³apaÌ, to zapewne one by³y mitycznym labiryntem Minotaura. Evans, zapatrzony w Schliemanna, s¹dzi³, ¿e tak jak tamten Trojê, tak on przeniós³ labirynt i Minosa z mglistego obszaru mitologii do rzeczywistoœci XX wieku. Wizja by³a tak sugestywna i zdawa³a siê tak dobrze udokumentowana, ¿e œwiat nauki z ³atwoœci¹ j¹ przyj¹³ i wprowadzi³ do podrêczników. Odt¹d przewodnicy, oprowadzaj¹cy procesje turystów po ruinach, snuli barwne opowieœci o sielankowym ¿yciu dawnych Kreteùczyków w cienistych kru¿gankach i kwietnych westybulach i wszyscy byliby nadal szczêœliwi, gdyby nie... W tym miejscu musimy odejœÌ od tematu, by za chwilê powróciÌ do niego z ca³kiem innej strony.

ÂŻycie w zaÂświatach

W tych dzbanach nie
przechowywano oliwy...
Wiadomo, ¿e dusze chêtnie pozostaj¹ w miejscach swego pobytu za ¿ycia. Ogromna wiedza ezoteryczna, gromadzona od wieków, ba, od tysi¹cleci, zapisywana na papirusach i tabliczkach glinianych, dzisiaj nagrywana na magnetofonach - zgodnie informuje, ¿e cia³o astralne, wychodz¹c po œmierci z cia³a fizycznego, czêsto nie zdaje sobie sprawy, ¿e znalaz³o siê w subtelnym obszarze, gdzie obowi¹zuj¹ inne prawa fizyki. ChoÌ ono, operuj¹c astralnymi zmys³ami, widzi wszystko tak jak widzia³o za ¿ycia, samo nie jest widziane nawet przez najbli¿sz¹ rodzinê. Z czasem siê to zmienia. Zmar³y poczyna siê orientowaÌ, ¿e coœ jest inaczej - nie czuje g³odu, zmêczenia, nie doznaje si³y ci¹¿enia, przenosi siê myœl¹, przenika przez œciany. Wówczas przy pomocy przyjaznych duchów poczyna odrywaÌ siê od tego pado³u i zwracaÌ ku subtelnym obszarom.
My jednak pozostaĂąmy przy tym pierwszym okresie przywiÂązania do materialnego Âświata. StaroÂżytni, wiedzÂąc o nim, starali siĂŞ uÂłatwiĂŚ zmarÂłym istnienie poza grobem i dostarczali im potrzebnych przedmiotĂłw. To dlatego w Egipcie groby faraonĂłw byÂły bogato wyposaÂżane, nawet w pojazdy i lektyki. Dlatego w Peru, w grobowcu Pana z Sipan zÂłoÂżono broĂą i klejnoty, nie mĂłwiÂąc o zabitych niewolnikach, majÂących peÂłniĂŚ sÂłuÂżbĂŞ takÂże poza grobem. ByĂŚ moÂże zmarÂły, gdy astralnym wzrokiem ogarniaÂł ulubione przedmioty, zgromadzone w jednym miejscu i nie uÂżywane przez nikogo innego, Âłatwiej oswajaÂł siĂŞ z nowym Âświatem.
Teraz mo¿emy ju¿ powróciÌ do naszego wakacyjnego - no, mo¿e nie ca³kiem! - tematu i na Kretê. Zainteresowanie losem zmar³ych w zaœwiatach by³o szczególnie rozpowszechnione w Meksyku i Peru, w Egipcie i w³aœnie na Krecie. Ta œródziemnomorska wyspa sta³a siê ostatnio miejscem niezwyk³ego odkrycia. Gdy ca³a jej archeologiczna przesz³oœÌ zdawa³a siê wyjaœniona, pojawi³ siê niemiecki geolog i wywróci³ wszystko "do góry nogami".

Kompromitacja archeologĂłw

Fresk z paÂłacu w Knossos przedsta-
wiajÂący - wedÂług nowych teorii -
moÂżliwoÂści dusz w zaÂświatach.
Hans George Wunderlich, krok po kroku, zbadaÂł od nowa ruiny i podwaÂżyÂł wymyÂślne hipotezy. WykazaÂł, Âże krĂłlewskie paÂłace wcale nimi nie byÂły! AÂż dziw, Âże dawniejsi badacze nie spostrzegli, Âże sÂą zbudowane jak kiepskie "atrapy". Na przykÂład, w sÂłynnym Knossos posadzki, wykÂładane gipsowymi pÂłytkami, musiaÂłyby siĂŞ rozsypaĂŚ po kilkumiesiĂŞcznym uÂżyciu, gdyby po nich chodzono! WodociÂągi z gipsu musiaÂłyby siĂŞ rozpuÂściĂŚ, gdyby kiedykolwiek pÂłynĂŞÂła nimi woda. Komnaty krĂłla i krĂłlowej, umieszczone w podziemiach bez okien, nadawaÂły siĂŞ, co najwyÂżej, na krypty grobowe, a dzbany na ziarno i oliwĂŞ, wmurowane w magazynach na staÂłe, miaÂły otwory tak wysoko pod stropem, Âże niemoÂżliwe byÂło ich uÂżycie.
Wunderlich, analizuj¹c dziesi¹tki podobnych szczegó³ów, dowiód³, ¿e kreteùskie pa³ace to w istocie... siedziby umar³ych. Wykaza³, ¿e budz¹ce podziw "³aŸnie" i szeregi wanien, to urz¹dzenia do mumifikacji zw³ok i tumby grobowe. Mumii w nich nie znaleziono, co zmyli³o badaczy, tym bardziej ¿e ca³e ha³dy koœci le¿a³y poza murami, na stokach, w szczelinach i w¹wozach. Wunderlich w swej ksi¹¿ce "Tajemnica Krety", objaœni³, co siê tutaj sta³o: przez wieki z³odzieje opró¿niali groby i wynosili mumie na zewn¹trz, aby tam odzieraÌ je z klejnotów.

 

Artystyczne wizje minojskiego raju
A co ze sÂłynnymi freskami, peÂłnymi scen rozkosznego Âżycia? Nagle Âłuski spadÂły z oczu! Przypomniano sobie, Âże ich niebieski kolor oznacza ÂżaÂłobĂŞ i dla Ăłwczesnych ludzi byÂł tym, czym dla nas czerĂą pogrzebowa. Czerwonawa karnacja twarzy okazaÂła siĂŞ ÂżaÂłobnym makijaÂżem mĂŞÂżczyzn, podobnie jak biaÂła kobiet, pÂłaczek, idÂących bynajmniej nie w tanecznym, lecz pogrzebowym pochodzie. Delfiny beztrosko plÂąsajÂące na falach, w istocie oczekiwaÂły na dusze dawnych KreteĂączykĂłw, aby je przenosiĂŚ w zaÂświaty. I w koĂącu moÂżna teÂż byÂło wytÂłumaczyĂŚ paradoks - dlaczego te paÂłace zbudowano na jaÂłowych, skalistych i bezwodnych wzgĂłrzach? ChodziÂło po prostu o to, aby duchy trzymaÂły siĂŞ z dala od osad Âżywych KreteĂączykĂłw, wolÂących zielone, nizinne nadmorskie tereny, gdzie wytwarzali w spokoju sÂłynÂące w Ăłwczesnym Âświecie miĂłd i kandyzowane owoce.
SÂą jeszcze na freskach w Knossos budzÂący emocje turystĂłw akrobaci, ktĂłrzy wywijajÂą salta nad byczymi rogami. Z nimi rozprawili siĂŞ eksperci - hiszpaĂąscy matadorzy. Ich zdaniem taka sztuczka z szarÂżujÂącym bykiem musi mieĂŚ Âśmiertelny skutek. Dlatego pawdopodobne jest, Âże odmalowano tam nie ziemskie, lecz astralne sceny, po to, by ukazaĂŚ moÂżliwoÂści duszy igrajÂącej w zaÂświatach z kultowymi bykami.
Czy ktoœ siê zniechêci³ do wyjazdu na Kretê? No có¿, pla¿e nadal wabi¹, a demaskowanie wraz z Wunderlichem minojskiego mitu mo¿e byÌ ciekawsz¹ wakacyjn¹ przygod¹ ni¿ zwyk³e zwiedzanie zakurzonych ruin.
Maciej KuczyĂąski

http://gwiazdy.com.pl/component/content/article/4103-paace-dla-duchow-

[east]

Ale ta historia pokazuje jak ludzie wierzÂą w piĂŞkne iluzje zamiast widzieĂŚ to, co jest

[songo1970]

byÂł/jest taki fajny serial- "Wakacje z duchami",
a historia na badaniami zachowaĂą w zaÂświatach ciekawa, choĂŚ nie jestem pewien czy wnioski o duchach i ich zwyczajach sÂą wÂłaÂściwe

[Kiara]

Inicjacja dziewczÂąt w staroÂżytnym Âświecie minojskim [1]
Autor tekstu: Joanna ÂŻak-Bucholc

Sanktuaria minojskie

Brzmi to banalnie — Kreta staroÂżytna to wyspa peÂłna tajemnic. A jednak to prawda, choĂŚ zwiedzajÂąc Knossos i zapoznajÂąc siĂŞ z informacjami w przewodnikach turystycznych wszystko wydaje siĂŞ w miarĂŞ jasne i oczywiste. Có¿, niewÂątpliwie sÂą tam cenne informacje, ale Âże spÂłycone — to pewne. Tak naprawdĂŞ bowiem wci¹¿ maÂło wiemy o Âżyciu i religii MinojczykĂłw, ludu przedgreckiego, ktĂłry ciÂągle pozostaje zagadkowy. Wiemy, Âże nie byli Indoeuropejczykami, ale jakim posÂługiwali siĂŞ jĂŞzykiem, skÂąd wywodzi siĂŞ ich pismo — te i inne sprawy wci¹¿ sÂą problematyczne.

W wielu publikacjach moÂżna przeczytaĂŚ, Âże na Krecie istniaÂł kult Wielkiej Bogini. Bogini przejawiaÂła siĂŞ w wielu formach: juÂż to chtonicznej, juÂż to jako Bogini GĂłr, a takÂże Pani ZwierzÂąt. MiaÂła teÂż swĂłj aspekt akwatyczny. MÂłody bĂłg, ktĂłry jej towarzyszyÂł, nieraz narzeczony, a nieraz syn, jest czĂŞsto przedstawiany jako Potis Theron - Pan ZwierzÂąt. Tak — tylko Âże te ogĂłlne stwierdzenia niewiele mĂłwiÂą i niezbyt dziaÂłajÂą na wyobraÂźniĂŞ. Bardziej twĂłrcze wydaje siĂŞ przyjrzenie siĂŞ jednemu konkretnemu „wycinkowi", ktĂłry i tak odsÂłoni nam wiĂŞkszÂą caÂłoœÌ, jako Âże konieczne jest uczynienie rozlicznych odniesieĂą, by mĂłc poj¹Ì sens wybranego elementu. W niniejszym artykule owym „wycinkiem" stanie siĂŞ dla mnie rytuaÂł inicjacji dziewczÂąt w Âświecie minojskim, przy czym moja interpretacja opieraĂŚ siĂŞ bĂŞdzie g³ównie na ÂźrĂłdÂłach z wyspy pozostajÂącej w krĂŞgu promieniowania kultury minojskiej (i cykladzkiej) — Santorynu. ÂŚciÂślej — pewien fresk znajdujÂący siĂŞ w staroÂżytnym, zniszczonym wybuchem wulkanu okoÂło poÂłowy II tys. p.n.e. mieÂście — Akrotiri.

A jednak, mimo tak zakreÂślonych ram, naleÂży poczyniĂŚ kilka uwag ogĂłlniejszej natury, jako Âże proces wyÂłaniania siĂŞ znaczeĂą przypisanych owemu freskowi i tak odsyÂłaĂŚ nas bĂŞdzie co rusz w obszar (rekonstruowanego) mitu i rytuaÂłu.

Liczba odnalezionych przez archeologĂłw sanktuariĂłw i kultowych utensyliĂłw wskazuje na wielkie zró¿nicowanie ceremonii religijnych w Âżyciu minojskiego ludu. Nie ma powodĂłw, by sÂądziĂŚ, Âże kalendarz ÂświÂąt u MinojczykĂłw byÂł mniej skomplikowany niÂż np. rok liturgiczny w religii chrzeÂścijaĂąskiej. Tylko Âże Âświat MinojczykĂłw jest Âświatem niemal zaginionym i nigdy pewnie nie poznamy wszystkich znaczeĂą w ich zró¿nicowanej religii, obejmujÂącej zapewne kulty „oficjalne" i domowe, zwiÂązane ponadto z ró¿nymi grupami etnicznymi, by nie wspominaĂŚ juÂż o dorocznych ceremoniach cyklicznych zwiÂązanych z porami roku.

Jak siĂŞ przypuszcza, kulty i to te najstarsze sprawowano w ÂświĂŞtych grotach, na dÂługo przez wzniesieniem pierwszych paÂłacĂłw, z ktĂłrymi najczĂŞÂściej kojarzymy kulturĂŞ minojskÂą (ok. 2000 p.n.e.). Drugi typ sanktuariĂłw to ÂświÂątynie gĂłrskie. Tu odbywaÂły siĂŞ, jak siĂŞ zdaje bardzo popularne ceremonie, wieĂączÂące procesje ÂśpieszÂące z darami na gĂłrskie szczyty, by oddaĂŚ hoÂłd bĂłstwom, najpewniej niebiaĂąskiemu aspektowi Bogini, choĂŚ depozyty ofiarne w szczelinach skalnych (np. na gĂłrze Juktas) wskazujÂą, Âże aspekt chtoniczny byÂł rĂłwnie waÂżny. ZresztÂą naleÂży pamiĂŞtaĂŚ o bardzo Âżywotnym modelu GĂłry jako axis mundi, na Krecie byÂł on niewÂątpliwie obecny, a oznaczaÂł OÂś ÂŚwiata, ³¹czÂący wszystkie sfery; zatem aspekty niebiaĂąski, chtoniczny i ziemski Bogini jak najbardziej tu wÂłaÂśnie, na gĂłrskim szczycie, mogÂły byĂŚ „zbierane" w caÂłoœÌ. Ten typ sanktuariĂłw - trĂłjdzielny — takÂże odpowiada trzem sferom uniwersum i trzem aspektom Bogini wÂładajÂącej nad nimi; zostaÂł zaadaptowany, gdy rozkwitÂła architektura paÂłacowa. Inna sprawa czy rzeczywiÂście terminy, ktĂłrymi zwykliÂśmy siĂŞ posÂługiwaĂŚ w opisie jakiejÂś kultury odpowiadajÂą intencjom jej twĂłrcĂłw. Na przykÂład „paÂłac"… Od czasĂłw odkrywcy kultury minojskiej A. Evansa tak zwykÂło siĂŞ nazywaĂŚ duÂży kompleks budynkĂłw w kilku dotÂąd odkopanych oÂśrodkach: Knossos, Fajstos, Malli, ostatnio Archanes… Czy to jednak faktycznie byÂły paÂłace, jeÂśli przyjmuje siĂŞ, Âże paÂłac oznacza centrum wÂładzy krĂłlewskiej? Dodajmy — wÂładzy rozumianej na sposĂłb „patriarchalny", ze spoÂłecznÂą wyraÂźnÂą stratyfikacjÂą i hierarchiÂą. SÂą co do tego wÂątpliwoÂści wyraÂżane przez czêœÌ badaczy (np. Marija Gimbutas), ktĂłrzy biorÂąc pod uwagĂŞ caÂły kontekst kultury kreteĂąskiej z jej symbolikÂą wybitnie „feminocentrycznÂą", sÂądzÂą, Âże mamy raczej do czynienia z kompleksem sakralno-administracyjnym, gdzie wielka rola przypadaÂła kapÂłankom raczej, niÂż krĂłlowi, i Âże w Âżadnej mierze nie chodzi o oÂśrodek wÂładzy, ale oÂśrodek kultu [ 1 ]. WÂładza na Krecie miaÂła inny charakter, bo spoÂłeczne zorganizowanie MinojczykĂłw byÂło nie tak zhierarchizowane, jak w „mĂŞskich" kulturach, a bardziej egalitarne, o czym Âświadczy chociaÂżby kolektywny, zapewne klanowy, charakter grobĂłw (sprzed okresu, kiedy zjawili siĂŞ pierwsi Grecy, MykeĂączycyi gdy wraz z nimi pojawiÂły siĂŞ groby „wodzowskie" czy „krĂłlewskie"). To dlatego „paÂłace" minojskie nie majÂą Âżadnych obwarowaĂą — nikt tu nie obawiaÂł siĂŞ napaÂści, nie trzeba byÂło „chroniĂŚ krĂłla". TakÂże sÂłynna „sala tronowa" w „paÂłacu" w Knossos nie jest salÂą, gdzie zasiadaÂł krĂłl, jak pisze siĂŞ w popularnych przewodnikach turystycznych — jest salÂą rytuaÂłu sprawowanego przez kapÂłankĂŞ — wskazuje na to dosÂłownie wszystko, caÂły kontekst symboliczny, zawsze wiÂązany z BoginiÂą (tron z symbolikÂą GĂłry, flankujÂące tron gryfy, motywy roÂślinne). Warto wspomnieĂŚ rĂłwnieÂż o tezach, bardziej kontrowersyjnych, H. Wunderlicha — ktĂłry w paÂłacach minojskich w ogĂłle nie widzi miejsca dla Âżywych ludzi — wedÂług niego byÂły to nekropolie! [ 2 ] WskazywaĂŚ na to majÂą nietrwaÂłe materiaÂły, z ktĂłrych wykonywano paÂłacowe wyposaÂżenie i wszechobecna ponoĂŚ symbolika Âśmierci. Có¿, to daleko idÂąca interpretacja. MoÂżna by rzec — sÂłuszna w jakiejÂś czĂŞÂści. Wielce prawdopodobne, Âże „paÂłace" byÂły przede wszystkim centrami kultowymi, jednak nie tyle poÂświĂŞconymi obrzĂŞdom funeralnym, ale w ogĂłle obrzĂŞdom istotnym dla wspĂłlnoty — rytuaÂłom przejÂścia, ÂświĂŞtom cyklicznym. JeÂśli Wunderlich wszĂŞdzie dopatruje siĂŞ symboliki Âśmierci, to popeÂłnia prosty b³¹d — symbolika Âśmierci towarzyszy bowiem wszystkim, a nie tylko pogrzebowym rytom przejÂścia! A miejsc po temu, by obchodziĂŚ specjalne rytuaÂły jest bez liku — wÂłaÂściwie caÂły kompleks „paÂłacowy". NaleÂży zatem pamiĂŞtaĂŚ o mnogoÂści ró¿nych sanktuariach paÂłacowych, o otwartych dziedziĂącach — scenerii publicznych ceremonii, o ÂświÂątyniach trĂłjdzielnych, a takÂże o tzw. kryptach sakralnych, gdzie odbywaÂły siĂŞ pewnie rytuaÂły o charakterze tajemnym. Nie wszystkie bowiem ceremonie otwarte byÂły dla wszystkich, wiele wskazuje na to, Âże w pewnych okolicznoÂściach czêœÌ obrzĂŞdu miaÂła przebieg publiczny, a czêœÌ odbywaÂła siĂŞ w wĂŞÂższym gronie, albo teÂż niektĂłre obrzĂŞdy w caÂłoÂści byÂły utajnione; niewykluczone nawet, Âże tajemne obrzĂŞdy, rodzaj misteriĂłw, znanych potem z Grecji klasycznej, byÂły nieobce juÂż Minojczykom. Warto tu nadmieniĂŚ, Âże pewien hymn orficki (zatem wzglĂŞdnie póŸny w stosunku do okresu minojskiego) wspomina, Âże misteria przybyÂły do Grecji z poÂłudnia i z morza (Kreta? Santoryn?), a z kolei Diodor wzmiankuje, Âże wÂłaÂśnie KreteĂączycy roÂścili sobie pretensje do ich „wynalezienia". To oczywiÂście niczego nie wyjaÂśnia, przecieÂż rytuaÂły wtajemniczenia znaÂły rozmaite kultury z ró¿nych czĂŞÂści Âświata, ale wskazuje na pewien rodzaj dÂługiego trwania w konkretnym — egejsko-greckim krĂŞgu kulturowym. O takim dÂługim trwaniu (od tradycji minojskich po greckie) pewnych rytĂłw i gestĂłw ÂświadczÂą inne zwyczaje obrzĂŞdowe, np. ceremonie w formie „ÂświĂŞtych kÂąpieli", rytuaÂły ubierania statuy bĂłstw dokonywane zapewne przed procesjÂą, ktĂłra mogÂła nieœÌ ÂświĂŞty peplos, jak znamy to z pieczĂŞci minojskich, a potem z kultĂłw Hery i Ateny i misteriĂłw eleuzyĂąskich. Na fresku z Thery widzimy kobiety niosÂące szatĂŞ trzeciej postaci — najpewniej kapÂłance. Na pieczĂŞciach np. tej z Aja Triada widzimy postacie niosÂące sakralnÂą odzieÂż oraz ÂświĂŞte wĂŞzÂły.

Skoro zatem w Grecji klasycznej przetrwaÂło wiele rytua³ów wywodzÂących siĂŞ ze Âświata minojskiego, podobna sytuacja dotyczy najpewniej mitĂłw — dlatego ma swoje uzasadnienie to, Âże z materiaÂłu mitycznego GrekĂłw moÂżna czerpaĂŚ informacje odnoszÂące siĂŞ do okresu o setki lat wczeÂśniejszych. OczywiÂście z zachowaniem ostroÂżnoÂści...
RytuaÂły przejÂścia na Akrotiri

Wydaje siĂŞ, Âże inicjacje staroÂżytnych MinojczykĂłw miaÂły charakter, by tak rzec - „mieszany", niektĂłre fazy obrzĂŞdu dostĂŞpne byÂły dla ogó³u uczestnikĂłw, inne zawarowano tylko dla wybranych. SceneriÂą, gdzie przebieg rytuaÂłu moÂżna przeÂśledziĂŚ z doœÌ du¿¹ gwarancjÂą, Âże interpretacja bĂŞdzie poprawna, jeÂśli tylko przyjmie siĂŞ co najmniej jeden warunek wstĂŞpny, jest tzw. Xeste 3 w Akrotiri na Santorynie. JakiÂż to warunek wstĂŞpny? Otó¿ wci¹¿ trwa spĂłr o to czym w istocie byÂła sztuka minojska (nie tylko ona oczywiÂście, ale tylko ona zajmuje mnie obecnie) — li tylko dekoracyjnÂą sztukÂą majÂącÂą cieszyĂŚ oczy mieszkaĂącĂłw, owych pogodnych, szczĂŞÂśliwych MinojczykĂłw, jak chcÂą ich widzieĂŚ niektĂłrzy badacze; stÂąd np. wizerunki jaskó³ki, kwiatĂłw itd. kwitowane sÂą spostrzeÂżeniem, Âże artyÂści w piĂŞkny sposĂłb oddali to, co widzieli w naturze — i basta. Nic g³êbiej siĂŞ nie kryje, to tylko realizm i estetyka (có¿ w takim razie z wizerunkami niebieskich maÂłp, bo przecieÂż na Krecie i wyspach egejskich maÂłp nie byÂło w naturze, a juÂż niebieskich w szczegĂłlnoÂści). Inni uwaÂżajÂą, Âże sztuka minojska, jak i sztuka wspó³czesnych im ludĂłw, Egipcjan, AkadyjczykĂłw, itd. miaÂła charakter religijno-symboliczny, i to co jest na obrazie, coÂś znaczy pozafiguratywnie, w porzÂądku mitu, wierzeĂą, systemu ÂświatopoglÂądowego. Tak wÂłaÂśnie uwaÂża m. in. moja przewodniczka po Akrotiri i Xeste 3, Nanno Marinatos, archeolog i cĂłrka sÂłynnego archeologa S. Marinatosa (odkrywcy Akrotiri i autora tezy, Âże Atlantyda z przekazu Platona odnosi siĂŞ do wyspy Santoryn rozerwanej przez wybuch wulkanu). [ 3 ]

Jej rĂłwnieÂż zdaniem, jak i innych badaczy okresu minojskiego, np. G. Saflunda, wyspa Santoryn, inaczej zwana TherÂą (to staroÂżytna nazwa), byÂła waÂżnym centrum kultowym epoki brÂązu poÂświĂŞconym Wielkiej Bogini egejskiego Âświata. Owi badacze szczegĂłlnie naciskajÂą na to, by uznaĂŚ tzw. Dom Zachodni i Xeste 3 za miejsca, gdzie rzeczywiÂście rozgrywaÂły siĂŞ ceremonie ku jej czci. [ 4 ]

Ba, niektórzy znawcy tematu uwa¿aj¹, ¿e mo¿na odtworzyÌ imiê owej Bogini egejskiej czy minojskiej. Jej miano pojawia siê bowiem na tabliczkach zapisanych pismem linearnym B (w jêzyku greckim, ale imiê nie jest greckie, jak wiele innych nazw obecnych na tabliczkach B), a brzmi: Qe-ra-si-ja. Co wiêcej jej imiê wywodziÌ siê ma bez w¹tpienia z Thery! (sugestia S. Hillera). [ 5 ] PóŸniej zajmê siê rozwa¿aniami co do mo¿liwych znaczeù tego imienia.

1 2 3 4 5 Dalej..

http://www.racjonalista.pl/kk.php/s,4469