W³a¶nie wróci³am z kolejnej wyprawy, by³a trudna jak poprzednie ale niezmiernie ciekawa i owocna we wszelakie energetyczne oraz fizyczne nowo¶ci.
Ukrywanie wiedzy przed Lud¼mi , zacieranie jej dawnych ¶ladów trwa od wielu tysiêcy lat. Kieruje siê uwagê Ludzka w inn± stronê a miejsca istotne z wielu wzglêdów "przykrywa" ma³o znacz±cymi informacjami mieszaj±cymi wiedzê.
Piêkna RODOS - Ró¿a Serca Afrodyty , czwarta wyspa Dodekanezu symbolizuj±ca czakrê serca ,najbardziej nas³oneczniona , gor±ca pe³na antycznych sekretów i wspó³czesnych niezmiernie istotnych punktów energetycznych.
Prywatna w³asno¶æ dawnego Zakonu Joanitów, miejsce rze¼bienia najpiêkniejszych kolumn joñskich i przecudnych rze¼b z alabastrowego marmuru. W czasach bardzo odleg³ych kwit³a tam sztuka i wiedza , harmonia uczuæ i czynów stworzy³a enklawê spokoju , rado¶ci i przeolbrzymiej wiedzy. Tak by³o.. do czasów pojawienia siê Doorów oni to zburzyli i zniszczyli ten raj delikatno¶ci i piêkna kobiecej wiedzy zastêpuj±c go mêk± przemoc± i mêskimi bóstwami ustanawiaj±cymi nowe wzorce i nowe prawa.
Jednak pewna wiedza przetrwa³a , muzeum archeologiczne jest bogactwem dawnych artefaktów wystarczy logiczna analiza i odczucia. Refleksje budz± siê same zupe³nie inne ni¿ propagowana obecnie oficjalna informacja.
"Do zobaczenia na Rodos
Ofiusa – pe³na wê¿y, Ethrea – ze wzglêdu na ³agodny klimat, Trinakria – jej kszta³t przypomina dwa po³±czone trójk±ty, Makaria – po prostu szczê¶liwa, Pontia – morska, Poiessa – bogata w ro¶lino¶æ, Asteria – za swoje gwie¼dziste niebo, Telchinia – od pierwszych mitycznych , tajemniczych mieszkañców. A dla nas dzi¶ Rodos, na cze¶æ wielkiej mi³o¶ci i ¿ony Heliosa, któremu wyspê podarowa³ sam Zeus. Jeszcze inna wersja mówi, ¿e od kwiatu granatu – rodi, ¶wiêtej ro¶liny boga s³oñca. Te wszystkie nazwy ¶wiadcz± o wyj±tkowo¶ci wyspy. Niesamowita mieszanka historii, zabytków, krajobrazów. A ca³o¶æ jest przyozdobiona bogat± ro¶linno¶ci± i ogrzewana przez promienie s³oneczne ponad 300 dni w roku. Tutaj powsta³ Kolos Rodyjski uznawany za jeden z siedmiu cudów ¶wiata. St±d pochodzi³ Kleobulos, jeden z siedmiu mêdrców antycznej Grecji. Tutaj urodzi³ siê legendarny Diagoras - zwyciêzca wszystkich igrzysk panhelleñskich. Tutaj stworzono Nikê z Samotraki. To nie jest przypadkowa wyspa.".....http://mojahellada.blox.pl/2012/05/Do-zobaczenia-na-Rodos.htmlJeden z piêknych i starych symboli Rodos Jelonek Dama dama.. ( symbol Bogini , jednego z aspektów Afrodyty) jego sekret przybycia na wyspê jet intryguj±cy wspó³cze¶nie równie¿.
"2. Jeleñ daniel z Rodos- po grecku zwany "platoni" (πλατόνιwink. I temu
jelonkowi dokuczy³y po¿ary, które latem 2008 r.nawiedzi³y górsk±
Rodos- jedno z g³ównych miejsc wystêpowania tego gatunku na wyspie.
W tym przypadku tak¿e wydaje siê, ¿e zwierzêta raczej przystosuj±
siê na nowo do sytuacji i przenios± do tych okolicznych lasów, które
nie sp³onê³y. Na wyspie ¿yje ich w stanie dzikim oko³o 100-150.
Dodatkowo kilkadziesi±t zwierz±t hodowanych jest w parku Rodini pod
miastem. Rodyjska populacja danieli jest genetycznie endemiczna,
dlatego nale¿y podj±æ wszelkie wysi³ki by ocaliæ j± od zag³ady.
Wed³ug legendy, jelonki (ich rze¼by zdobi± tak¿e wej¶cie do portu
Mandraki w mie¶cie Rodos) zosta³y sprowadzone na wyspê przez
krzy¿owców, jednak ju¿ w staro¿ytno¶ci wyspa zwana by³a "Elafusa" i
dzi¶ wydaje siê ju¿ raczej pewne, ¿e daniele ¿yj± na Rodos od
niepamiêtnych czasów.".....
http://www.panoramio.com/photo/26867843http://forum.gazeta.pl/forum/w,37196,54629440,91726223,Jelonki_Grecji.html"Perski daniel
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z perskiego danieli )
Skocz do: nawigacji , szukaj
Perski Daniele
Stan ochrony
Endangered ( IUCN 3.1 ) [1]
Naukowy klasyfikacja
Brytania: Animalia
Gromada: Chordata
Klasa: Mammalia
Uporz±dkuj: Parzystokopytne
Rodzina: Cervidae
Podrodziny: Cervinae
Rodzaj: Dama
Gatunek: D. dama
Podgatunki: D. d. mesopotamica
Trójmian nazwa
Dama dama mesopotamica
( Brooke , 1875)
Perski Daniele (Dama dama mesopotamica) jest rzadk± prze¿uwaczy ssak z rodziny jeleniowatych . Jego taksonomiczny stan ulega w±tpliwo¶ci, niektóre utrzymywanie go jako podgatunek w danieli i [2] , podczas gdy inne traktuj± go jako odrêbny gatunek, Dama mesopotamica. [1]
Tre¶æ
1 Opis
2 Historia
3 Referencje
4 Linki zewnêtrzne
Opis
Perskie daniele s± wiêksze ni¿ daniele, ich poro¿a wiêkszych i mniej palmated. S± one niemal wymar³y dzi¶ zamieszkuj±cych niewielk± siedlisko w Khuzestan na po³udniu Iranu , dwa raczej niewielkie Obszary chronione w Mazandaran ust pó³nocnym Iranie), w obszarze pó³nocnej Izraela i wyspa w Lake Urmia w pó³nocno-zachodnim Iranie, w niektórych czê¶ciach Irak . [3] [ niewiarygodne ¼ród³o? ] Byli dawniej znale¼æ od Mezopotamii i Egiptu do Cyrenajki i Cypru. Ich preferowane siedlisko jest otwarte lasy. S± one hodowane w ogrodach zoologicznych i parkach w Iranie, Izraelu i Niemczech. Istniej±cej populacji mo¿e cierpieæ chowu wsobnego i braku ró¿norodno¶ci genetycznej. Od 1996 roku by³y one stopniowo i skutecznie przywróciæ z centrum hodowlanego w Karmelu, na wolno¶æ w pó³nocnym Izraelu, a ponad 650 z nich mieszka obecnie w Galilei , w Mount Carmel obszarach oraz Potoku chimer . [4]
Historia
Perski Daniele zosta³y wprowadzone do Cypru w pre-ceramiki neolitu ust Cypro-PPNB), je¶li nie wcze¶niej. Wystêpuj± one w znacznej liczbie na tych aceramic neolitycznych z Khirokitia i Kalavasos-Tenta i Cap Andreas Kastros i Yiorkis AIS , a by³y wa¿ne przez epoki cypryjskiej br±zu. Grecka legenda, zwi±zana przez Aelianus 200 ok. AD, wspomina, jak jeleñ w Libanie i Mount Carmel osi±gn±³ Cypr wp³aw Morza ¦ródziemnego, szef ka¿dego zwierzêcia umieszczonego na tylnej czê¶ci jelenia przed nim.
Jeleñ z Epiru w Grecji mówi siê, ¿e osi±gn±³ Korfu w ten sam sposób. Podczas Red Deer s± znane przej¶æ otwartej wody w ich sezonowych migracji, na przyk³ad na szkockiej wyspy, takie zachowanie jest znane w danieli. Perski Daniele by³y uwa¿ane wymar³y w 1951 roku, zanim ma³a populacja zosta³a odkryta w Khuzestan . "
***
Nie ze wszystkimi informacjami siê zgadzam ( powinno siê odczytywaæ je symbolicznie) ale sporo jest prawdziwych.
Zbyt czêsto myli siê Zeusa z Posejdonem i Herê z Afrodyt±. Rodos jest wysp± rodow± Afrodyty, podarowan± jej przez Posejdona , Ojca obydwu rodów a nie Zeusa , ojca rodu zasiedlaj±cego g³ownie obecn± trzeciowymiarow± ziemiê naszych czasów.
Opowiadaj± o tym stare mity oraz symbolika Rodos. Zdejmowanie blokad z wzorca jaskini serca odbywa siê przez energetyczny wzorzec rodowy , Rodos. Towarzyszy temu jak zawsze najwiêkszy potencja³ energetyczny ( energia ¶wiat³a odblokowuj±ca nasze neurony) czyli nap³yw maksymalny energii S³oñca i najciekawszy jasno¶æ Psiej Gwiazdy - Syriusz rozpoczynaj±cej w lipcu prawdziwy Nowy rok na ziemi.
Nowe... Nowy rok po nowiu to najwiêkszy i najsilniejszy energetyczny zapis wiedzy w obecny potencja³ czasu. Dlaczego Rodos z bardzo odleg³ej przesz³o¶ci teraz? Bo wychodzenie z "labiryntu" to nie jest droga do przodu , a do ty³u.. czyli cofanie siê do miejsca wej¶cia.
Rozpoczynanie od niego nowej przysz³o¶ci , otwieranie nowej drogi wiedzy, w³a¶nie siê ten proces rozpocz±³ przez zatkniêcie starych i otworzenie nowych dróg rodowych na Rodos.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Rodos_%28wyspa%29https://www.google.pl/search?q=rodos&hl=pl&prmd=imvns&tbm=isch&tbo=u&source=univ&sa=X&ei=ogENUNm9IIfXsga1_PjmCA&sqi=2& ved=0CGAQsAQ&biw=1366&bih=575
To równie¿ bardzo interesuj±ce informacje z których jednak warto wyci±gn±æ w³asne wnioski.
http://gr-pl.net/rodos.htm "Oblubienica Heliosa"Helios Grecja to kraj wielu ma³ych ojczyzn, wywodz±cych siê jeszcze z systemu poleis1, a ka¿da „ma³a grecka ojczyzna” ma swoj± historiê i jedn± z nich chcia³abym dzi¶ Pañstwu przedstawiæ. Klejnotem Grecji s± jej wyspy – od zielonych Wysp Joñskich, przez skaliste i o kubistycznej architekturze Cyklady, po mityczn± Kretê z jej fascynuj±cymi mieszkañcami i bajeczn± Rodos. Oblubienicê Heliosa, który od czasów staro¿ytnych hojnie obdarza j± blaskiem s³onecznym, aby mog³a l¶niæ na grzbietach fal po³udniowo-wschodniego basenu Morza Egejskiego i zachwycaæ swoim niegasn±cym blaskiem.
Gdy staro¿ytni bogowie olimpijscy dzielili miêdzy siebie ziemiê, Helios zauwa¿y³ wyspê wy³aniaj±c± siê z morza. Rodos Jej piêkno tak go oczarowa³o, ¿e natychmiast za¿±da³ od Zeusa, aby wyspa nale¿a³a do niego. Ta tradycja rodyjska po¶wiadczona zosta³a przez Pindara w siódmej Odzie Olimpijskiej (w. 62 i n.). Tamtejsza nimfa, Rode2, córka Okeanosa i Tethys, najstarsza z Okeanid, zwi±za³a siê z Heliosem. Wyspê Rodos nazwano od imienia nimfy, która sta³a siê jej patronk± i tu znajdowa³o siê centrum jej kultu. Imiê nimfy najprawdopodobniej pochodzi od ró¿owego hibiscusu, bêd±cego rdzenn± ro¶lin± na wyspie, podobn± do krzaku ró¿y. Dlatego etymologicznie nazwê wyspy wywodzi siê równie¿ od ró¿y - po grecku rodon (ρόδον)3.
Rode zosta³a po¶lubiona Heliosowi i urodzi³a mu synów, Heliadów, od których imion, wywodzi³y siê nazwy trzech najwiêkszych rodyjskich miast. Istnieje równie¿ wersja mitu, w której Helios po¶lubia nimfê Rode i stwarza dla niej wyspê, na której rodz± siê ich synowie. Wed³ug innej wersji Rode urodzi³a 7, a nie 3 synów Heliadów: Ochimosa, Kerkafosa, Makara (Makareosa)4, Aktesa, Tenagesa, Triopasa i Kandalosa oraz jedn± córkê – Elektrio, która zmar³a, za¶ synowie zostali s³ynnymi astronomami i w³adcami wyspy.
Tenages zosta³ zamordowany przez swoich czterech braci: Aktesa, Triopasa, Makara i Kandalosa, którzy zazdro¶cili mu zdolno¶ci naukowych. Nastêpnie Kandalos uciek³ na greck± wyspê Kariê u wybrze¿y Azji Mniejszej. Triopas uciek³ na wyspê Kos – tu ufundowa³ miasto, a Aktes zbieg³ do Egiptu5, gdzie wed³ug innej wersji mitu mia³ za³o¿yæ miasto Heliopolis i uczyæ Egipcjan astrologii. Z kolei Makar zbieg³ na Lesbos, tutaj zosta³ królem i podbi³ wiele s±siednich wysp, ostatecznie po¶lubiwszy córkê boga wyspy – Lesbosa.
Tylko Ochimos i Kerkafos zostali na Rodos, gdzie swoje rz±dy wprowadzi³ Ochimos. Jeden z mitów mówi, i¿ Ochimos o¿eni³ siê z Hegetori± i mia³ z ni± córkê Kydipe, która po¶lubi³a swojego wuja – Kerkafosa. M³odzi odziedziczyli rz±dy na wyspie. W innej wersji tego mitu Ochimos zarêcza swoj± córkê Kydipe z Okridionem, ale Kerkafos zakochawszy siê w niej, porywa j± i wraca na wyspê dopiero, gdy jego brat i te¶æ w jednym, jest ju¿ stary.
W mitologii rdzennymi mieszkañcami Rodos byli Telchinowie, synowie morza – Pontos i Talasy (Thalasy), znani równie¿ na Krecie i Cyprze. Byli znakomici w rzemio¶le metalurgicznym. Ich dzieæmi by³y boginki o imionach: Ialyssa (Jalisa), Kameira i Linda6. To w³a¶nie Telchinowie, o psich g³owach i rêkach jak ¿ó³wie, wychowali Posejdona. Bogowie zabili ich, gdy ci zwrócili siê przeciwko nim podczas Tytanomachii. Obecnie uwa¿a siê, ¿e Telchinowie byli rdzennymi bóstwami Rodos, zanim wyspa przejê³a monokulturê greck±. Takimi jak swego czasu Atabyrios (Atawiros), bóg s³oñca, od którego imienia nazwano najwy¿szy szczyt wyspy. Pocz±tkowo wiêc Rodos mia³oby nale¿eæ do bogini Danae, potem przej¶æ w rêce Tesupa, wyobra¿onego jako byka. Po upadku imperium hetyckiego, kiedy wyspa zosta³a skolonizowana przez mówi±cych po grecku Kreteñczyków, mieliby oni zachowaæ kult byka, ale uczynili Tesupa Atabyriosem, synem Proteusza, „pierwszego czlowieka”, i Eurynome. Odnaleziono nawet stauetki z br±zu i p³askorze¼by z XIV wieku p.n.e. przedstawiaj±ce wspomnianego byka z ber³em i dwoma dyskami po bokach oraz koniczyn± na biodrze.
Z tego kultu wywodzi siê jeszcze jeden mit – o Katreusie i jego synu, Altajmenesie. Katreus mia³ byæ najstarszym pozosta³ym przy ¿yciu z synów Minosa, w³adaj±cym na Krecie. Pewnego dnia wyrocznia przepowiedzia³a mu, ¿e zginie z r±k w³asnego dziecka i dlatego Katreus wygna³ swoje trzy córki i syna. Altajmenes i jedna z jego sióstr – Apemosyne7 wyruszyli z liczn± ¶wit± i wyl±dowali na Rodos, gdzie za³o¿yli miasto Kretinia, ku czci swojej ojczystej wyspy. Altajmenes osiedli³ siê w Kameiros i wzniós³ na pobliskiej górze Atabyrios ¶wi±tyniê Zeusowi. Wokó³ o³tarza ustawi³ br±zowe byki, które rycza³y g³o¶no, gdy wyspie Rodos zagra¿a³o niebezpieczeñstwo. W koñcu osamotniony na staro¶æ Katreus, przekonany, ¿e nie ma innego nastêpcy, postanowi³ odnale¼æ syna. I tak pewnej nocy wyl±dowa³ wraz ze ¶wit± na Rodos, gdzie napadli go pasterze z Kameiros. Pasterze s±dzili, ¿e to piraci. Katreus próbowa³ wyt³umaczyæ, kim jest i sk±d przyby³, ale jego s³owa zag³uszy³o ujadanie psów. Tymczasem Altajmenes, który us³ysza³ wrzawê, wybieg³ z pa³acu, by odeprzeæ rzekomy napad i nie poznaj±c ojca, zabi³ go oszczepem. Kiedy odkry³, jak straszliw± pope³ni³ zbrodniê, dobrowolnie uda³ siê na wygnanie, modl±c siê, aby poch³onê³a go ziemia. Jego pro¶ba zosta³a spe³niona i heros znikn±³ w przepa¶ci.
Powy¿szy mit wed³ug Gravesa by³by reminescencj± mykeñsko–minojskiej okupacji Rodos w XV wieku p.n.e. i wyt³umaczeniem zarówno libacji ku czci rodyjskiego herosa nad przepa¶ci±, jak i erotycznych wyczynów, podczas których kobiety tañczy³y na skórach zwierz±t ofiarnych. Graves t³umaczy ponadto, i¿ koñcówka – byrios albo buriasz wystêpuje w tytule królewskim babiloñskiej Trzeciej Dynastii. Ponadto bóstwem miejscowo¶ci Atabyrios na Krecie, podobnie jak Atabyrion (Góra Tabor) w Palestynie, s³ynnej z kultu Z³otego Cielca, by³ Tesup – bóg s³oñca i w³a¶ciciel trzód, który sta³ siê „spadkobierc±” boginii Danae i zast±pi³ jej kult na Rodos, przyjmuj±c greckie imiê Atabyriosa.
Innymi rdzennymi bóstwami mieli byæ wspomiani ju¿ Telchinowie, którzy w klasycznych pismach wystêpuj± równie¿ jako zwi±zani z mitem Atlantydy. Pojawiaj± siê w micie o dzieciñstwie Posejdona, a pó¼niej tak¿e Zeusa, rzekomo towarzysz±c Rei w podró¿y z Rodos na Kretê, gdzie w jednej z wersji mitu Telchinowie zajmuj± siê wychowaniem Zeusa. Zgin±æ mieli od gigantycznej powodzi, pozostaj±c w pamiêci jako rzemie¶lnicy, kuj±cy w br±zie i ¿elazie dla Posejdona i Kronosa ich ceremionialne uzbrojenie.
Istnieje jeszcze inna wersja tego mitu – podobno Zeus, gdy przydziela³ bogom wyspy i miasta, zapomnia³ o Heliosie. Przypomniawszy sobie o nim, mia³ zawo³aæ:
- Bêdê teraz musia³ wszystko zacz±æ od nowa!
Na szczê¶cie Helios okaza³ siê sk³onny do ugody i zaproponowa³, aby Zeus podarowa³ mu wyspê Rodos, któr± ten ujrza³, gdy wy³ania³a siê u wybrze¿y Azji Mniejszej. Helios obj±³ j± w posiadanie i sp³odzi³ na niej z nimf± Rode siedmiu synów i jedn± córkê.
W jeszcze innej wersji wyspa Rodos mia³a istnieæ ju¿ przedtem i wy³oniæ siê ponownie po wielkim potopie zes³anym przez Zeusa.
Wszystkie wersje mitu o Rodos s± zgodne w jednej kwestii – pierwszymi mieszkañcami wyspy byli Telchinowie. Dalszy ci±g historii ma ju¿ zawsze kilka wariantów. Do najpopularniejszych wersji nale¿y przedstawiona powy¿ej i ta oto: Posejdon mia³ zakochaæ siê w jednej z Telchinek, nimfie Halii (Άλια → η άλς, αλός – w grece homeryckiej morze), z któr± sp³odzi³ Rode i sze¶ciu synów. Synowie ci obrazili boginiê Afrodytê, gdy podró¿owa³a z Kytery na Pafos, zes³a³a wiêc na nich ob³êd. Telchinowie zgwa³cili w³asn± matkê, a dokonuj±c innych ohydnych postêpków, narazili siê te¿ na gniew Posejdona, który ich zatopi³. Jest te¿ inne zakoñczenie, wed³ug którego Telchinowie przewiduj±c potop mieli siê na morzu rozp³yn±æ w ró¿ne strony, rezygnuj±c jednocze¶nie ze swoich praw do Rodos. Wobec tego jedyn± dziedziczk± Rodos zosta³a Rode, a siedmiu (w niektórych wersjach trzech, sze¶ciu lub dziewiêciu) synów jej i Heliosa panowa³o na wyspie, gdy ta ponownie wy³oni³a siê z morza.
Dziewiêciu Telchinów, synów Morza, [...] pochodzi z Rodos, gdzie za³o¿yli miasta Kamejros, Jalysos i Lindos. Stamt±d wyemigrowali na Kretê i byli pierwszymi jej mieszkañcami. Rea powierzy³a ich opiece niemowlê Posejdona, oni za¶ wykuli mu trójz±b, ale znacznie wcze¶niej zrobili dla Kronosa zêbaty sierp, którym skastrowa³ swego ojca Uranosa. Oni pierwsi rze¼bili wizerunki bogów. [...] Zeus postanowi³, ¿e zgin± podczas potopu, poniewa¿ zak³ócali pogodê wywo³uj±c magiczne mg³y i niszcz±c plony [...]. Ostrze¿eni przez Artemidê, uciekli wszyscy za morze.[...]8
Wed³ug historyka Roberta Gravesa Rodos by³a pocz±tkowo przypisana bogini ksiê¿yca Danae – zwanej Kamejr±, Jalys± i Lind±. Tak wiêc bogini mia³a wystêpowaæ w potrójnej postaci, a z czasem pojawi³a siê te¿ wersja o trzech Danaidach, znanych równie¿ jako Telchinki, czyli, „czarodziejki” (θέλγω – zaczarowaæ), ktore da³y nazwê trzem g³ównym miastom Rodos. Imiona Linda, Kamejra i Jalysa, to zdaje siê zniekszta³cone formy s³owa „linodeousa” – „wi±¿±ca za pomoc± nici lnianej”, „katameridzousa – „wydzielaj±ca” i „ialemistria” – „kobieta op³akuj±ca”. Wed³ug jednej z interpetacji, do której przychyla siê Robert Graves, mia³yby to byæ trzy Mojry: Kloto, Lachezis i Atropos.
Danae mia³a panowaæ na Rodos do czasu, gdy wypar³ j± hetycki bóg s³oñca Tespus, czczony w postaci byka, o czym by³a ju¿ mowa. Historyk twierdzi ponadto, ¿e Danae mo¿na uto¿samiæ z Hali± (Άλια - „pochodz±c± z morza”), Leukote± (Λευκοθέα - „bia³± bogini±) i Elektrio (Ελεκτριώ „bursztynem”). Z kolei sze¶ciu synów i jedna córka Posejdona oraz siedmiu synów Heliosa mia³oby wskazywaæ na istnienie tygodnia z³o¿onego z siedmiu dni, którym patronowa³y moce planetarne, czyli tytani.
Rodos i Danaidy pojawiaj± siê tak¿e w micie upamiêtniaj±cym przybycie kolonistów helladyckich z Palestyny do Grecji i wprowadzenie przez nich niewolnictwa na Peloponezie.
Po ¶mierci Belosa bracia – bli¼niacy pok³ócili sie o spadek, Ajgyptos za¶ zaproponowa³, by siê pogodzili i na znak zgody wydali 50 ksiê¿niczek za 50 ksi±¿±t. Danaos, podejrzewaj±c podstêp, nie chcia³ na to przystaæ, a gdy wyrocznia potwierdzi³a jego obawy oznajmiaj±c, ¿e Ajgyptos pragn±³ zamordowaæ wszystkie Danaidy, zacz±³ przygotowania do ucieczki z Libii.
Z Rodos pop³ynêli na Peloponez i wyl±dowali w pobli¿u Lerny, gdzie Danaos oznajmi³, ¿e z boskiej woli ma zostaæ królem Argos. 9
http://gr-pl.net/oblubienica_heliosa.htmKiara
ps. O Rodos i jej bardzo dawnych i nowszych sekretach bêdê systematycznie opowiadaæ , naprawdê jest o czym!