WÂłaÂśnie wrĂłciÂłam z kolejnej wyprawy, byÂła trudna jak poprzednie ale niezmiernie ciekawa i owocna we wszelakie energetyczne oraz fizyczne nowoÂści.
Ukrywanie wiedzy przed LudÂźmi , zacieranie jej dawnych ÂśladĂłw trwa od wielu tysiĂŞcy lat. Kieruje siĂŞ uwagĂŞ Ludzka w innÂą stronĂŞ a miejsca istotne z wielu wzglĂŞdĂłw "przykrywa" maÂło znaczÂącymi informacjami mieszajÂącymi wiedzĂŞ.
Piêkna RODOS - Ró¿a Serca Afrodyty , czwarta wyspa Dodekanezu symbolizuj¹ca czakrê serca ,najbardziej nas³oneczniona , gor¹ca pe³na antycznych sekretów i wspó³czesnych niezmiernie istotnych punktów energetycznych.
Prywatna w³asnoœÌ dawnego Zakonu Joanitów, miejsce rzeŸbienia najpiêkniejszych kolumn joùskich i przecudnych rzeŸb z alabastrowego marmuru. W czasach bardzo odleg³ych kwit³a tam sztuka i wiedza , harmonia uczuÌ i czynów stworzy³a enklawê spokoju , radoœci i przeolbrzymiej wiedzy. Tak by³o.. do czasów pojawienia siê Doorów oni to zburzyli i zniszczyli ten raj delikatnoœci i piêkna kobiecej wiedzy zastêpuj¹c go mêk¹ przemoc¹ i mêskimi bóstwami ustanawiaj¹cymi nowe wzorce i nowe prawa.
Jednak pewna wiedza przetrwaÂła , muzeum archeologiczne jest bogactwem dawnych artefaktĂłw wystarczy logiczna analiza i odczucia. Refleksje budzÂą siĂŞ same zupeÂłnie inne niÂż propagowana obecnie oficjalna informacja.
"Do zobaczenia na Rodos
Ofiusa – peÂłna wĂŞÂży, Ethrea – ze wzglĂŞdu na Âłagodny klimat, Trinakria – jej ksztaÂłt przypomina dwa po³¹czone trĂłjkÂąty, Makaria – po prostu szczĂŞÂśliwa, Pontia – morska, Poiessa – bogata w roÂślinoœÌ, Asteria – za swoje gwieÂździste niebo, Telchinia – od pierwszych mitycznych , tajemniczych mieszkaĂącĂłw. A dla nas dziÂś Rodos, na czeœÌ wielkiej miÂłoÂści i Âżony Heliosa, ktĂłremu wyspĂŞ podarowaÂł sam Zeus. Jeszcze inna wersja mĂłwi, Âże od kwiatu granatu – rodi, ÂświĂŞtej roÂśliny boga sÂłoĂąca. Te wszystkie nazwy ÂświadczÂą o wyjÂątkowoÂści wyspy. Niesamowita mieszanka historii, zabytkĂłw, krajobrazĂłw. A caÂłoœÌ jest przyozdobiona bogatÂą roÂślinnoÂściÂą i ogrzewana przez promienie sÂłoneczne ponad 300 dni w roku. Tutaj powstaÂł Kolos Rodyjski uznawany za jeden z siedmiu cudĂłw Âświata. StÂąd pochodziÂł Kleobulos, jeden z siedmiu mĂŞdrcĂłw antycznej Grecji. Tutaj urodziÂł siĂŞ legendarny Diagoras - zwyciĂŞzca wszystkich igrzysk panhelleĂąskich. Tutaj stworzono NikĂŞ z Samotraki. To nie jest przypadkowa wyspa.".....http://mojahellada.blox.pl/2012/05/Do-zobaczenia-na-Rodos.htmlJeden z piĂŞknych i starych symboli Rodos Jelonek Dama dama.. ( symbol Bogini , jednego z aspektĂłw Afrodyty) jego sekret przybycia na wyspĂŞ jet intrygujÂący wspó³czeÂśnie rĂłwnieÂż.
"2. JeleĂą daniel z Rodos- po grecku zwany "platoni" (πλατόνιwink. I temu
jelonkowi dokuczyÂły poÂżary, ktĂłre latem 2008 r.nawiedziÂły gĂłrskÂą
Rodos- jedno z g³ównych miejsc wystêpowania tego gatunku na wyspie.
W tym przypadku takÂże wydaje siĂŞ, Âże zwierzĂŞta raczej przystosujÂą
siĂŞ na nowo do sytuacji i przeniosÂą do tych okolicznych lasĂłw, ktĂłre
nie spÂłonĂŞÂły. Na wyspie Âżyje ich w stanie dzikim okoÂło 100-150.
Dodatkowo kilkadziesiÂąt zwierzÂąt hodowanych jest w parku Rodini pod
miastem. Rodyjska populacja danieli jest genetycznie endemiczna,
dlatego nale¿y podj¹Ì wszelkie wysi³ki by ocaliÌ j¹ od zag³ady.
WedÂług legendy, jelonki (ich rzeÂźby zdobiÂą takÂże wejÂście do portu
Mandraki w mieÂście Rodos) zostaÂły sprowadzone na wyspĂŞ przez
krzyÂżowcĂłw, jednak juÂż w staroÂżytnoÂści wyspa zwana byÂła "Elafusa" i
dziÂś wydaje siĂŞ juÂż raczej pewne, Âże daniele ÂżyjÂą na Rodos od
niepamiĂŞtnych czasĂłw.".....
http://www.panoramio.com/photo/26867843http://forum.gazeta.pl/forum/w,37196,54629440,91726223,Jelonki_Grecji.html"Perski daniel
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z perskiego danieli )
Skocz do: nawigacji , szukaj
Perski Daniele
Stan ochrony
Endangered ( IUCN 3.1 ) [1]
Naukowy klasyfikacja
Brytania: Animalia
Gromada: Chordata
Klasa: Mammalia
UporzÂądkuj: Parzystokopytne
Rodzina: Cervidae
Podrodziny: Cervinae
Rodzaj: Dama
Gatunek: D. dama
Podgatunki: D. d. mesopotamica
TrĂłjmian nazwa
Dama dama mesopotamica
( Brooke , 1875)
Perski Daniele (Dama dama mesopotamica) jest rzadkÂą przeÂżuwaczy ssak z rodziny jeleniowatych . Jego taksonomiczny stan ulega wÂątpliwoÂści, niektĂłre utrzymywanie go jako podgatunek w danieli i [2] , podczas gdy inne traktujÂą go jako odrĂŞbny gatunek, Dama mesopotamica. [1]
TreœÌ
1 Opis
2 Historia
3 Referencje
4 Linki zewnĂŞtrzne
Opis
Perskie daniele s¹ wiêksze ni¿ daniele, ich poro¿a wiêkszych i mniej palmated. S¹ one niemal wymar³y dziœ zamieszkuj¹cych niewielk¹ siedlisko w Khuzestan na po³udniu Iranu , dwa raczej niewielkie Obszary chronione w Mazandaran ust pó³nocnym Iranie), w obszarze pó³nocnej Izraela i wyspa w Lake Urmia w pó³nocno-zachodnim Iranie, w niektórych czêœciach Irak . [3] [ niewiarygodne Ÿród³o? ] Byli dawniej znaleŸÌ od Mezopotamii i Egiptu do Cyrenajki i Cypru. Ich preferowane siedlisko jest otwarte lasy. S¹ one hodowane w ogrodach zoologicznych i parkach w Iranie, Izraelu i Niemczech. Istniej¹cej populacji mo¿e cierpieÌ chowu wsobnego i braku ró¿norodnoœci genetycznej. Od 1996 roku by³y one stopniowo i skutecznie przywróciÌ z centrum hodowlanego w Karmelu, na wolnoœÌ w pó³nocnym Izraelu, a ponad 650 z nich mieszka obecnie w Galilei , w Mount Carmel obszarach oraz Potoku chimer . [4]
Historia
Perski Daniele zosta³y wprowadzone do Cypru w pre-ceramiki neolitu ust Cypro-PPNB), jeœli nie wczeœniej. Wystêpuj¹ one w znacznej liczbie na tych aceramic neolitycznych z Khirokitia i Kalavasos-Tenta i Cap Andreas Kastros i Yiorkis AIS , a by³y wa¿ne przez epoki cypryjskiej br¹zu. Grecka legenda, zwi¹zana przez Aelianus 200 ok. AD, wspomina, jak jeleù w Libanie i Mount Carmel osi¹gn¹³ Cypr wp³aw Morza Œródziemnego, szef ka¿dego zwierzêcia umieszczonego na tylnej czêœci jelenia przed nim.
Jeleù z Epiru w Grecji mówi siê, ¿e osi¹gn¹³ Korfu w ten sam sposób. Podczas Red Deer s¹ znane przejœÌ otwartej wody w ich sezonowych migracji, na przyk³ad na szkockiej wyspy, takie zachowanie jest znane w danieli. Perski Daniele by³y uwa¿ane wymar³y w 1951 roku, zanim ma³a populacja zosta³a odkryta w Khuzestan . "
***
Nie ze wszystkimi informacjami siĂŞ zgadzam ( powinno siĂŞ odczytywaĂŚ je symbolicznie) ale sporo jest prawdziwych.
Zbyt czĂŞsto myli siĂŞ Zeusa z Posejdonem i HerĂŞ z AfrodytÂą. Rodos jest wyspÂą rodowÂą Afrodyty, podarowanÂą jej przez Posejdona , Ojca obydwu rodĂłw a nie Zeusa , ojca rodu zasiedlajÂącego gÂłownie obecnÂą trzeciowymiarowÂą ziemiĂŞ naszych czasĂłw.
Opowiadaj¹ o tym stare mity oraz symbolika Rodos. Zdejmowanie blokad z wzorca jaskini serca odbywa siê przez energetyczny wzorzec rodowy , Rodos. Towarzyszy temu jak zawsze najwiêkszy potencja³ energetyczny ( energia œwiat³a odblokowuj¹ca nasze neurony) czyli nap³yw maksymalny energii S³oùca i najciekawszy jasnoœÌ Psiej Gwiazdy - Syriusz rozpoczynaj¹cej w lipcu prawdziwy Nowy rok na ziemi.
Nowe... Nowy rok po nowiu to najwiĂŞkszy i najsilniejszy energetyczny zapis wiedzy w obecny potencjaÂł czasu. Dlaczego Rodos z bardzo odlegÂłej przeszÂłoÂści teraz? Bo wychodzenie z "labiryntu" to nie jest droga do przodu , a do tyÂłu.. czyli cofanie siĂŞ do miejsca wejÂścia.
Rozpoczynanie od niego nowej przysz³oœci , otwieranie nowej drogi wiedzy, w³aœnie siê ten proces rozpocz¹³ przez zatkniêcie starych i otworzenie nowych dróg rodowych na Rodos.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Rodos_%28wyspa%29https://www.google.pl/search?q=rodos&hl=pl&prmd=imvns&tbm=isch&tbo=u&source=univ&sa=X&ei=ogENUNm9IIfXsga1_PjmCA&sqi=2& ved=0CGAQsAQ&biw=1366&bih=575
To równie¿ bardzo interesuj¹ce informacje z których jednak warto wyci¹gn¹Ì w³asne wnioski.
http://gr-pl.net/rodos.htm "Oblubienica Heliosa"Helios Grecja to kraj wielu maÂłych ojczyzn, wywodzÂących siĂŞ jeszcze z systemu poleis1, a kaÂżda „maÂła grecka ojczyzna” ma swojÂą historiĂŞ i jednÂą z nich chciaÂłabym dziÂś PaĂąstwu przedstawiĂŚ. Klejnotem Grecji sÂą jej wyspy – od zielonych Wysp JoĂąskich, przez skaliste i o kubistycznej architekturze Cyklady, po mitycznÂą KretĂŞ z jej fascynujÂącymi mieszkaĂącami i bajecznÂą Rodos. OblubienicĂŞ Heliosa, ktĂłry od czasĂłw staroÂżytnych hojnie obdarza jÂą blaskiem sÂłonecznym, aby mogÂła lÂśniĂŚ na grzbietach fal poÂłudniowo-wschodniego basenu Morza Egejskiego i zachwycaĂŚ swoim niegasnÂącym blaskiem.
Gdy staroÂżytni bogowie olimpijscy dzielili miĂŞdzy siebie ziemiĂŞ, Helios zauwaÂżyÂł wyspĂŞ wyÂłaniajÂącÂą siĂŞ z morza. Rodos Jej piĂŞkno tak go oczarowaÂło, Âże natychmiast za¿¹daÂł od Zeusa, aby wyspa naleÂżaÂła do niego. Ta tradycja rodyjska poÂświadczona zostaÂła przez Pindara w siĂłdmej Odzie Olimpijskiej (w. 62 i n.). Tamtejsza nimfa, Rode2, cĂłrka Okeanosa i Tethys, najstarsza z Okeanid, zwiÂązaÂła siĂŞ z Heliosem. WyspĂŞ Rodos nazwano od imienia nimfy, ktĂłra staÂła siĂŞ jej patronkÂą i tu znajdowaÂło siĂŞ centrum jej kultu. ImiĂŞ nimfy najprawdopodobniej pochodzi od ró¿owego hibiscusu, bĂŞdÂącego rdzennÂą roÂślinÂą na wyspie, podobnÂą do krzaku ró¿y. Dlatego etymologicznie nazwĂŞ wyspy wywodzi siĂŞ rĂłwnieÂż od ró¿y - po grecku rodon (ρόδον)3.
Rode zostaÂła poÂślubiona Heliosowi i urodziÂła mu synĂłw, HeliadĂłw, od ktĂłrych imion, wywodziÂły siĂŞ nazwy trzech najwiĂŞkszych rodyjskich miast. Istnieje rĂłwnieÂż wersja mitu, w ktĂłrej Helios poÂślubia nimfĂŞ Rode i stwarza dla niej wyspĂŞ, na ktĂłrej rodzÂą siĂŞ ich synowie. WedÂług innej wersji Rode urodziÂła 7, a nie 3 synĂłw HeliadĂłw: Ochimosa, Kerkafosa, Makara (Makareosa)4, Aktesa, Tenagesa, Triopasa i Kandalosa oraz jednÂą cĂłrkĂŞ – Elektrio, ktĂłra zmarÂła, zaÂś synowie zostali sÂłynnymi astronomami i wÂładcami wyspy.
Tenages zostaÂł zamordowany przez swoich czterech braci: Aktesa, Triopasa, Makara i Kandalosa, ktĂłrzy zazdroÂścili mu zdolnoÂści naukowych. NastĂŞpnie Kandalos uciekÂł na greckÂą wyspĂŞ KariĂŞ u wybrzeÂży Azji Mniejszej. Triopas uciekÂł na wyspĂŞ Kos – tu ufundowaÂł miasto, a Aktes zbiegÂł do Egiptu5, gdzie wedÂług innej wersji mitu miaÂł zaÂłoÂżyĂŚ miasto Heliopolis i uczyĂŚ Egipcjan astrologii. Z kolei Makar zbiegÂł na Lesbos, tutaj zostaÂł krĂłlem i podbiÂł wiele sÂąsiednich wysp, ostatecznie poÂślubiwszy cĂłrkĂŞ boga wyspy – Lesbosa.
Tylko Ochimos i Kerkafos zostali na Rodos, gdzie swoje rzÂądy wprowadziÂł Ochimos. Jeden z mitĂłw mĂłwi, iÂż Ochimos oÂżeniÂł siĂŞ z HegetoriÂą i miaÂł z niÂą cĂłrkĂŞ Kydipe, ktĂłra poÂślubiÂła swojego wuja – Kerkafosa. MÂłodzi odziedziczyli rzÂądy na wyspie. W innej wersji tego mitu Ochimos zarĂŞcza swojÂą cĂłrkĂŞ Kydipe z Okridionem, ale Kerkafos zakochawszy siĂŞ w niej, porywa jÂą i wraca na wyspĂŞ dopiero, gdy jego brat i teœÌ w jednym, jest juÂż stary.
W mitologii rdzennymi mieszkaĂącami Rodos byli Telchinowie, synowie morza – Pontos i Talasy (Thalasy), znani rĂłwnieÂż na Krecie i Cyprze. Byli znakomici w rzemioÂśle metalurgicznym. Ich dzieĂŚmi byÂły boginki o imionach: Ialyssa (Jalisa), Kameira i Linda6. To wÂłaÂśnie Telchinowie, o psich gÂłowach i rĂŞkach jak ¿ó³wie, wychowali Posejdona. Bogowie zabili ich, gdy ci zwrĂłcili siĂŞ przeciwko nim podczas Tytanomachii. Obecnie uwaÂża siĂŞ, Âże Telchinowie byli rdzennymi bĂłstwami Rodos, zanim wyspa przejĂŞÂła monokulturĂŞ greckÂą. Takimi jak swego czasu Atabyrios (Atawiros), bĂłg sÂłoĂąca, od ktĂłrego imienia nazwano najwyÂższy szczyt wyspy. PoczÂątkowo wiĂŞc Rodos miaÂłoby naleÂżeĂŚ do bogini Danae, potem przejœÌ w rĂŞce Tesupa, wyobraÂżonego jako byka. Po upadku imperium hetyckiego, kiedy wyspa zostaÂła skolonizowana przez mĂłwiÂących po grecku KreteĂączykĂłw, mieliby oni zachowaĂŚ kult byka, ale uczynili Tesupa Atabyriosem, synem Proteusza, „pierwszego czlowieka”, i Eurynome. Odnaleziono nawet stauetki z brÂązu i pÂłaskorzeÂźby z XIV wieku p.n.e. przedstawiajÂące wspomnianego byka z berÂłem i dwoma dyskami po bokach oraz koniczynÂą na biodrze.
Z tego kultu wywodzi siĂŞ jeszcze jeden mit – o Katreusie i jego synu, Altajmenesie. Katreus miaÂł byĂŚ najstarszym pozostaÂłym przy Âżyciu z synĂłw Minosa, wÂładajÂącym na Krecie. Pewnego dnia wyrocznia przepowiedziaÂła mu, Âże zginie z rÂąk wÂłasnego dziecka i dlatego Katreus wygnaÂł swoje trzy cĂłrki i syna. Altajmenes i jedna z jego siĂłstr – Apemosyne7 wyruszyli z licznÂą ÂświtÂą i wylÂądowali na Rodos, gdzie zaÂłoÂżyli miasto Kretinia, ku czci swojej ojczystej wyspy. Altajmenes osiedliÂł siĂŞ w Kameiros i wzniĂłsÂł na pobliskiej gĂłrze Atabyrios ÂświÂątyniĂŞ Zeusowi. Wokó³ oÂłtarza ustawiÂł brÂązowe byki, ktĂłre ryczaÂły gÂłoÂśno, gdy wyspie Rodos zagraÂżaÂło niebezpieczeĂąstwo. W koĂącu osamotniony na staroœÌ Katreus, przekonany, Âże nie ma innego nastĂŞpcy, postanowiÂł odnaleŸÌ syna. I tak pewnej nocy wylÂądowaÂł wraz ze ÂświtÂą na Rodos, gdzie napadli go pasterze z Kameiros. Pasterze sÂądzili, Âże to piraci. Katreus prĂłbowaÂł wytÂłumaczyĂŚ, kim jest i skÂąd przybyÂł, ale jego sÂłowa zagÂłuszyÂło ujadanie psĂłw. Tymczasem Altajmenes, ktĂłry usÂłyszaÂł wrzawĂŞ, wybiegÂł z paÂłacu, by odeprzeĂŚ rzekomy napad i nie poznajÂąc ojca, zabiÂł go oszczepem. Kiedy odkryÂł, jak straszliwÂą popeÂłniÂł zbrodniĂŞ, dobrowolnie udaÂł siĂŞ na wygnanie, modlÂąc siĂŞ, aby pochÂłonĂŞÂła go ziemia. Jego proÂśba zostaÂła speÂłniona i heros znikn¹³ w przepaÂści.
PowyÂższy mit wedÂług Gravesa byÂłby reminescencjÂą mykeĂąsko–minojskiej okupacji Rodos w XV wieku p.n.e. i wytÂłumaczeniem zarĂłwno libacji ku czci rodyjskiego herosa nad przepaÂściÂą, jak i erotycznych wyczynĂłw, podczas ktĂłrych kobiety taĂączyÂły na skĂłrach zwierzÂąt ofiarnych. Graves tÂłumaczy ponadto, iÂż koĂącĂłwka – byrios albo buriasz wystĂŞpuje w tytule krĂłlewskim babiloĂąskiej Trzeciej Dynastii. Ponadto bĂłstwem miejscowoÂści Atabyrios na Krecie, podobnie jak Atabyrion (GĂłra Tabor) w Palestynie, sÂłynnej z kultu ZÂłotego Cielca, byÂł Tesup – bĂłg sÂłoĂąca i wÂłaÂściciel trzĂłd, ktĂłry staÂł siĂŞ „spadkobiercÂą” boginii Danae i zastÂąpiÂł jej kult na Rodos, przyjmujÂąc greckie imiĂŞ Atabyriosa.
Innymi rdzennymi bóstwami mieli byÌ wspomiani ju¿ Telchinowie, którzy w klasycznych pismach wystêpuj¹ równie¿ jako zwi¹zani z mitem Atlantydy. Pojawiaj¹ siê w micie o dzieciùstwie Posejdona, a póŸniej tak¿e Zeusa, rzekomo towarzysz¹c Rei w podró¿y z Rodos na Kretê, gdzie w jednej z wersji mitu Telchinowie zajmuj¹ siê wychowaniem Zeusa. Zgin¹Ì mieli od gigantycznej powodzi, pozostaj¹c w pamiêci jako rzemieœlnicy, kuj¹cy w br¹zie i ¿elazie dla Posejdona i Kronosa ich ceremionialne uzbrojenie.
Istnieje jeszcze inna wersja tego mitu – podobno Zeus, gdy przydzielaÂł bogom wyspy i miasta, zapomniaÂł o Heliosie. Przypomniawszy sobie o nim, miaÂł zawoÂłaĂŚ:
- Bêdê teraz musia³ wszystko zacz¹Ì od nowa!
Na szczêœcie Helios okaza³ siê sk³onny do ugody i zaproponowa³, aby Zeus podarowa³ mu wyspê Rodos, któr¹ ten ujrza³, gdy wy³ania³a siê u wybrze¿y Azji Mniejszej. Helios obj¹³ j¹ w posiadanie i sp³odzi³ na niej z nimf¹ Rode siedmiu synów i jedn¹ córkê.
W jeszcze innej wersji wyspa Rodos miaÂła istnieĂŚ juÂż przedtem i wyÂłoniĂŚ siĂŞ ponownie po wielkim potopie zesÂłanym przez Zeusa.
Wszystkie wersje mitu o Rodos sÂą zgodne w jednej kwestii – pierwszymi mieszkaĂącami wyspy byli Telchinowie. Dalszy ciÂąg historii ma juÂż zawsze kilka wariantĂłw. Do najpopularniejszych wersji naleÂży przedstawiona powyÂżej i ta oto: Posejdon miaÂł zakochaĂŚ siĂŞ w jednej z Telchinek, nimfie Halii (Άλια → η άλς, αλός – w grece homeryckiej morze), z ktĂłrÂą spÂłodziÂł Rode i szeÂściu synĂłw. Synowie ci obrazili boginiĂŞ AfrodytĂŞ, gdy podró¿owaÂła z Kytery na Pafos, zesÂłaÂła wiĂŞc na nich ob³êd. Telchinowie zgwaÂłcili wÂłasnÂą matkĂŞ, a dokonujÂąc innych ohydnych postĂŞpkĂłw, narazili siĂŞ teÂż na gniew Posejdona, ktĂłry ich zatopiÂł. Jest teÂż inne zakoĂączenie, wedÂług ktĂłrego Telchinowie przewidujÂąc potop mieli siĂŞ na morzu rozpÂłyn¹Ì w ró¿ne strony, rezygnujÂąc jednoczeÂśnie ze swoich praw do Rodos. Wobec tego jedynÂą dziedziczkÂą Rodos zostaÂła Rode, a siedmiu (w niektĂłrych wersjach trzech, szeÂściu lub dziewiĂŞciu) synĂłw jej i Heliosa panowaÂło na wyspie, gdy ta ponownie wyÂłoniÂła siĂŞ z morza.
Dziewiêciu Telchinów, synów Morza, [...] pochodzi z Rodos, gdzie za³o¿yli miasta Kamejros, Jalysos i Lindos. Stamt¹d wyemigrowali na Kretê i byli pierwszymi jej mieszkaùcami. Rea powierzy³a ich opiece niemowlê Posejdona, oni zaœ wykuli mu trójz¹b, ale znacznie wczeœniej zrobili dla Kronosa zêbaty sierp, którym skastrowa³ swego ojca Uranosa. Oni pierwsi rzeŸbili wizerunki bogów. [...] Zeus postanowi³, ¿e zgin¹ podczas potopu, poniewa¿ zak³ócali pogodê wywo³uj¹c magiczne mg³y i niszcz¹c plony [...]. Ostrze¿eni przez Artemidê, uciekli wszyscy za morze.[...]8
WedÂług historyka Roberta Gravesa Rodos byÂła poczÂątkowo przypisana bogini ksiĂŞÂżyca Danae – zwanej KamejrÂą, JalysÂą i LindÂą. Tak wiĂŞc bogini miaÂła wystĂŞpowaĂŚ w potrĂłjnej postaci, a z czasem pojawiÂła siĂŞ teÂż wersja o trzech Danaidach, znanych rĂłwnieÂż jako Telchinki, czyli, „czarodziejki” (θέλγω – zaczarowaĂŚ), ktore daÂły nazwĂŞ trzem g³ównym miastom Rodos. Imiona Linda, Kamejra i Jalysa, to zdaje siĂŞ znieksztaÂłcone formy sÂłowa „linodeousa” – „wi¹¿¹ca za pomocÂą nici lnianej”, „katameridzousa – „wydzielajÂąca” i „ialemistria” – „kobieta opÂłakujÂąca”. WedÂług jednej z interpetacji, do ktĂłrej przychyla siĂŞ Robert Graves, miaÂłyby to byĂŚ trzy Mojry: Kloto, Lachezis i Atropos.
Danae miaÂła panowaĂŚ na Rodos do czasu, gdy wyparÂł jÂą hetycki bĂłg sÂłoĂąca Tespus, czczony w postaci byka, o czym byÂła juÂż mowa. Historyk twierdzi ponadto, Âże Danae moÂżna utoÂżsamiĂŚ z HaliÂą (Άλια - „pochodzÂącÂą z morza”), LeukoteÂą (Λευκοθέα - „bia³¹ boginiÂą) i Elektrio (Ελεκτριώ „bursztynem”). Z kolei szeÂściu synĂłw i jedna cĂłrka Posejdona oraz siedmiu synĂłw Heliosa miaÂłoby wskazywaĂŚ na istnienie tygodnia zÂłoÂżonego z siedmiu dni, ktĂłrym patronowaÂły moce planetarne, czyli tytani.
Rodos i Danaidy pojawiajÂą siĂŞ takÂże w micie upamiĂŞtniajÂącym przybycie kolonistĂłw helladyckich z Palestyny do Grecji i wprowadzenie przez nich niewolnictwa na Peloponezie.
Po Âśmierci Belosa bracia – bliÂźniacy pok³ócili sie o spadek, Ajgyptos zaÂś zaproponowaÂł, by siĂŞ pogodzili i na znak zgody wydali 50 ksiĂŞÂżniczek za 50 ksi¹¿¹t. Danaos, podejrzewajÂąc podstĂŞp, nie chciaÂł na to przystaĂŚ, a gdy wyrocznia potwierdziÂła jego obawy oznajmiajÂąc, Âże Ajgyptos pragn¹³ zamordowaĂŚ wszystkie Danaidy, zacz¹³ przygotowania do ucieczki z Libii.
Z Rodos popÂłynĂŞli na Peloponez i wylÂądowali w pobliÂżu Lerny, gdzie Danaos oznajmiÂł, Âże z boskiej woli ma zostaĂŚ krĂłlem Argos. 9
http://gr-pl.net/oblubienica_heliosa.htmKiara
ps. O Rodos i jej bardzo dawnych i nowszych sekretach bĂŞdĂŞ systematycznie opowiadaĂŚ , naprawdĂŞ jest o czym!
