Gruziñska dziennikarka: Opowiem ca³ej Europie o polskim piekle
Wiêcej...
http://wyborcza.pl/1,75248,12741561,Gruzinska_dziennikarka__Opowiem_calej_Europie_o_polskim.html#ixzz2APmaCcON£om¿a.
O¶rodek dla uchod¼ców (Fot. Agnieszka Sadowska / Agencja)
- Siedzê za kratami i my¶lê, ¿e to miejsce - w Biblii nazywane piek³em - jest tutaj, w Polsce - napisa³a do nas Ekaterina Lemond¿awa, gruziñska dziennikarka imigrantka z obozu dla uchod¼ców w Lesznowoli
Ze stu przyje¿d¿aj±cych do Polski, szukaj±cych tu schronienia uchod¼ców, skacz±cych przez przepa¶ci spo³eczne w swoich krainach fasadowych demokracji, 90 proc. rezygnuje z tego kraju. Problem to nie tylko warunki przebywania w tym wiêzieniu, w którym siê znajdujemy. ¦wiadomie u¿ywam s³owa "wiêzienie", bo polskie zamkniête obozy dla uchod¼ców to miejsca, które rzeczywi¶cie je przypominaj±.
Po aresztowaniu zaczê³a siê dla mnie prawdziwa podró¿ do piek³a. Najpierw stra¿ graniczna na lotnisku, potem w izolatce, a w koñcu po 28 godzinach katorgi w wiêzieniu - wszêdzie ka¿± mi siê rozbieraæ do naga. Wygl±da na to, ¿e szczególnie podoba im siê studiowanie moich zakrwawionych majtek i patrzenie na mnie ociekaj±c± krwi±. Mia³am wra¿enie, ¿e jestem im co¶ d³u¿na, tym s³u¿bom, i ¿e nie chcê im tego oddaæ. Dlatego mnie karz± - s³owami, czynami, podej¶ciem.
Kiedy mnie wsadzili do "wiê¼niarki", nie minê³y jeszcze 24 godziny od zatrzymania. Takimi samochodami przewo¿± przestêpców i skazanych. Zastanawia³am siê... mo¿e cierpiê na rozdwojenie ja¼ni? Mo¿e ja po prostu nie pamiêtam, ¿e napastowa³am niepe³noletni± czy dokona³am aktu terrorystycznego w centrum miasta?
Przez ostatnie cztery lata w Tbilisi, 200 m od ambasady polskiej, znajdowa³ siê mój klub rockowy. To by³ jedyny klub na Zakaukaziu, gdzie koncentrowa³a siê wspó³czesna kultura: muzyka (nie tylko rock, ale równie¿ jazz i folk), literatura i malarstwo. O tym klubie wiedzieli wszyscy w Gruzji. Wszyscy tam chodzili, zaczynaj±c od punków, na politykach koñcz±c. Dok³adnie tak to pamiêtam.
Rzeczywisto¶æ tutaj - kobieta w uniformie ka¿e mi siê rozbieraæ... Ju¿ trzeci raz dzisiaj.
Stra¿nicy: udajecie chorych
Wysoki p³ot z drutem kolczastym, ludzie w uniformach wojskowych. Ma³y korytarz, osiem pomieszczeñ. Kuchnia, toaleta i pokój z telewizorem ("czerwony k±cik"). Kiedy otworzy³y siê przede mn± ¿elazne drzwi i zobaczy³am ludzi, tak siê ucieszy³am, jakbym odnalaz³a krewnych, których d³ugo szuka³am. Dla mnie nie ma jedzenia. Reszta wiê¼niów oddaje mi czê¶æ swego wiktu. Potem zapoznajê siê ze wszystkimi. Ich jest 20. Nie, nas jest ju¿ 21.
Rodzina - kobieta w ci±¿y z niemowlêciem. S± tu dwa tygodnie. Nastêpna rodzina - z Pakistanu. Kobieta z dwojgiem ch³opców. Jeden ma 7, drugi 16 lat. S± tu siedem miesiêcy. Bez szko³y, bez ¿adnych zajêæ. ¯adnej edukacji. Jeszcze jedna rodzina - z Czeczenii. Maj± trójkê dzieci. Opowiadaj±, jak pijana s³u¿bistka z pistoletem sta³a nad dzieæmi i grozi³a im broni±. Okazuje siê, ¿e ta rodzina ¿y³a wcze¶niej w Polsce. Kiedy na ojca rodziny ju¿ drugi raz napadli Rosjanie i omal¿e go nie zabili, rzucili Polskê i wyjechali do Niemiec. Stamt±d deportowali ich z powrotem do Polski.
Wreszcie rodzina z Gruzji. To gruziñscy Jazydzi, mniejszo¶æ pochodz±ca z Kurdystanu. ¯ona ma 23, a m±¿ - 25 lat. Stracili w Polsce dziecko. Ona by³a w czwartym miesi±cu ci±¿y, kiedy zaczê³y siê bóle. Zwrócili siê do lekarza (to by³o w Zambrowie). Stwierdzi³, ¿e wszystko z ni± w porz±dku, ¿e tak bywa. Nastêpnego dnia bóle sta³y siê nie do zniesienia i szybko pojechali do szpitala, do tego samego lekarza. Po obejrzeniu kobiety stwierdzi³, ¿e p³ód umiera i trzeba przeprowadziæ aborcjê. Nastêpnego dnia stan kobiety siê pogorszy³, dosz³o do silnego krwotoku, co zosta³o zignorowane przez lekarzy. Stwierdzili, ¿e wszystko z ni± w porz±dku i mo¿e opu¶ciæ szpital. Zdecydowali siê wyjechaæ z kraju. Pojechali do Belgii. Tam udali siê do szpitala, gdzie trzeba by³o wykonaæ powtórn± operacjê - usun±æ resztki martwego p³odu, które pozosta³y po niedbale przeprowadzonej aborcji.
S³ucham tych historii w sali za kratami i my¶lê, ¿e na pewno to miejsce - w Biblii nazywane piek³em - jest tutaj, w Polsce.
Posadzili mnie z kobiet± z Katmandu. To miasto moich marzeñ. Kiedy¶ sprawiê sobie tê przyjemno¶æ - zobaczê Katmandu. Nepalka le¿y. Stra¿ mówi, ¿e udaje chor±. Ju¿ od siedmiu miesiêcy. Podziwiam dobrych aktorów artystów, ale ona ca³± noc kaszle krwi±. Jedna pielêgniarka mówi, ¿e z ni± wszystko w porz±dku, druga oskar¿a j± o symulowanie.
Wszyscy w maskach, strasz±
Ochroniarze. S± tacy powa¿ni. Maj± takie srogie miny, jakby w ka¿dej sekundzie spodziewali siê po nas ataku. Po nas - kobietach i dzieciach. 80 proc. pracowników wiêzienia nie zna ani rosyjskiego, ani angielskiego. Nie ma t³umaczy.
Wszêdzie kraty. Spacer dwa razy dziennie po godzinie. Zawsze my¶la³am, ¿e dla Kafki sytuacja w Gruzji by³aby wspania³ym tematem. Okazuje siê, ¿e i tu jest niema³o absurdu. Na przyk³ad kobietê w ci±¿y wioz± do szpitala w znajomym nam ju¿ samochodzie z syren± i kratami w oknach. Przestêpczyni. Jej m±¿ sprzeciwi³ siê temu tylko raz, i to w rozmowie ze mn±. Powiedzia³ raz i zamilk³. A dla mnie najwa¿niejsze to nie staæ siê biern±, "martw± w ¶rodku", nie przestawaæ walczyæ. Dlatego protestujê.
Zaczê³am od budowy medalionu z napisem: "Na chuj". Teraz dzwoniê do ró¿nych organizacji. One robi± wszystko, co mo¿liwe i co niemo¿liwe. Niestety, nie s±dzê, ¿e uda nam siê rozprawiæ z polsk± machin± biurokratyczn±. Ale jak siê chce, to siê dzieje.
G³odowa³y cztery obozy - 78 ludzi. W Bia³ymstoku pobili g³oduj±cych, w Przemy¶lu wrzucili ich do izolatek. W czwartek jeden z nich, Badri Kvarchava, podci±³ sobie ¿y³y. Ju¿ nie móg³ d³u¿ej tego znosiæ. W Bia³ej Podlaskiej stra¿ sprowadzi³a oddzia³ specjalny, 15 ludzi. Wszyscy w maskach i z pa³ami policyjnymi. Stali tak oko³o trzech godzin na dworze, naprzeciw imigrantów. Kiedy uznali, ¿e dostatecznie wystraszyli g³oduj±cych, opu¶cili teren.
U nas cicho. Naczelnik wiêzienia pojedynczo wzywa³ protestuj±cych na rozmowê. Jednemu obieca³ kupiæ ³adn± odzie¿ w zamian za przerwanie g³odówki, drugiemu produkty dietetyczne, których potrzebowa³. Ust±pili. Ju¿ nie g³oduj±. Do mnie kolejka nie dosz³a, pewnie naczelnik wyda³ ca³y bud¿et (...).
Odsiedzê moj± "karê" i wrócê do siebie, do ojczyzny. Ale gdzie bym nie by³a i czym bym siê nie zajmowa³a, ca³ej Europie odkryjê "prawdziwe" serce Polski. Gdzie rozumienie praw cz³owieka i demokracji nie ró¿ni siê od poziomu my¶lenia z okresu realnego socjalizmu. Ja, Ekatarina Lemond¿awa. Ja, która nielegalnie przekroczy³am granicê powietrzn±.
Tytu³ i ¶ródtytu³y pochodz± od redakcji
ZOBACZ TAK¯E
MSW skontroluje sytuacjê cudzoziemców w o¶rodkach strze¿onychMSW skontroluje sytuacjê cudzoziemców w o¶rodkach strze¿onych
Czujemy siê lud¼mi drugiej kategorii. Masowa g³odówka cudzoziemcówCzujemy siê lud¼mi drugiej kategorii. Masowa g³odówka cudzoziemców
Imigranci w Polsce. Rodzice s± legalnie, ale 3-latka ma opu¶ciæ terytorium RPImigranci w Polsce. Rodzice s± legalnie, ale 3-latka ma opu¶ciæ terytorium RP
Mam do¶æ ukrywania siêMam do¶æ ukrywania siê
Wiêcej...
http://wyborcza.pl/1,75248,12741561,Gruzinska_dziennikarka__Opowiem_calej_Europie_o_polskim.html#ixzz2APmkI2mk Wlasnym oczom nie moglam uwierzyc, kiedy przeczytalam ten art. Nie moglam zrozumiec, ze w takim kraju jak Polska
dzieja sie takie historie. W jakich czasach zyjemy. Polska kraj SOLIDARNOSCI w 2012 roku. Co to za demokracja, ze ludzi przesladowanych traktuje sie jak, nie mam slowa do olkreslenia. Na jakiej drodze znajduje sie ten kraj. Przed kilkoma dniami kradziez kilku aut w Niemczech ze zwlokami.
Ciala poprostu wystawiono do lasu. Jak nisko mozna upasc. Czytajac polska prase, wlosy deba stoja na glowie.
Jak w kraju, tak i za granica Polska staje sie coraz bardziej krajem znanym z przestepczosci, alkoholizmu , kradziezy i kombinatorstwa.
Pozdrawiam serdecznie. Rafaela