Odp: ISTOTA WSZECHÂŚWIATA. PRAWA UNIWERSALNE.

[koliberek33]

WszechÂświat budowany jest przez ÂŚwiadomoÂści ludzkie, ludzie Âświadomych i przejawionych w swojej pracy.
Powierzchnia Wszechœwiata jest ograniczona wielkoœci¹, ale nie ró¿norodnoœci¹ form i bytów.
WszechÂświat przejawia siĂŞ dziĂŞki dwunastu czĂŞstotliwoÂściom podstawowym – inaczej barwom – promieniom, po ktĂłrych porusza siĂŞ wiecznie 12 kosmosĂłw, daje 144 kosmosy wchodzÂących w pojĂŞcie WszechÂświata.
WzĂłr budowy zawarty jest w budowie Magnesu ( linie siÂł –to promienie – linie poruszania siĂŞ kosmosĂłw z kosmosĂłw z N do S)
SferĂŞ WszechÂświata dzieli siĂŞ pó³kulĂŞ materialnÂą i pó³kulĂŞ antymaterialnÂą. CaÂłoÂściÂą opiekuje siĂŞ, kieruje, naucza – hierarchia ÂŚwiadomoÂści.

ISTOTA WSZECHŒWIATA przejawia siê Czwórni¹ w JEDNI czterech Istotach ludzkich, dziel¹c i obejmuj¹c sob¹ cztery Ìwiartki w Materii i cztery Ìwiartki w Antymaterii. Z ka¿d¹ z tych czterech Istot wspó³pracuje po czterech Opiekunów promieni, razem stanowi¹c dwanaœcie Istot przejawionych i opiekuj¹cych siê ca³ym Wszechœwiatem.

WedÂług tego samego schematu nastĂŞpuje podziaÂł obowiÂązkĂłw LogosĂłw kosmicznych, galaktycznych, systemĂłw, ukÂładĂłw sÂłonecznych i planetarnych.
Obecny okres przejawu naszego kosmosu, to czas przygotowawczy do przejÂścia z pó³kuli materialnej w antymaterialnÂą, z praw materii – w prawa energii. Poznanie praw energetycznych umoÂżliwia pracĂŞ w udoskonalaniu form Materii i Antymaterii. Poprzez wprowadzenie ciaÂł ludzkich w doÂświadczenia, ÂświadomoœÌ zewnĂŞtrzna zaczyna samodzielnie myÂśleĂŚ i korzystaĂŚ z tzw. intuicji.
Intuicja pojawia siĂŞ w momencie zbliÂżenia siĂŞ ÂświadomoÂści zewnĂŞtrznej do wewnĂŞtrznej. WewnĂŞtrzna jest nadrzĂŞdna w stosunku do zewnĂŞtrznej – stanowi bowiem zbiĂłr doÂświadczeĂą ze wszystkich poprzednich wcieleĂą.

Wiedza nagromadzona w nadœwiadomoœci umo¿liwia œwiadomoœci zewnêtrznej ³atwiejsze i bezb³êdne rozwi¹zywanie wszelkich zaistnia³ych problemów. Gdy dochodzi do zrównowa¿enia ró¿nicy miêdzy wewnêtrzn¹ i zewnêtrzn¹ Œwiadomoœci¹, nie istniej¹ ju¿ zw¹tpienia i pomy³ki.

Nie naruszamy przyczyn, ktĂłre dawaÂły przykre skutki. Znika bĂłl i cierpienie. CiaÂła przystosowywujÂą siĂŞ do ciÂągÂłego wiecznego poznawania i nauki. Nie ulegajÂą starzeniu i zniszczeniu. ÂŚmierĂŚ przestaje istnieĂŚ.

I to jest dopiero moment, kiedy ca³oœÌ narzêdzi cia³o i dusza) rozpoczyna wspó³pracê ze Œwiadomoœci¹, a ŒwiadomoœÌ przez swe narzêdzia wspó³gra, wspó³tworzy jedno dzie³o.

Osobliwe moÂżliwoÂści wykorzystuje jedna niewielka grupa ciaÂł. Reszta gubi siĂŞ w dobrach materii lub religiach. Ludzie, ktĂłrzy zaczynajÂą siĂŞ utoÂżsamiaĂŚ z religiÂą lub naukÂą, stajÂą siĂŞ ulegÂłymi, nie myÂślÂącymi samodzielnie fanatykami.
Narastanie fanatyzmu to oznaka zbliÂżajÂącego siĂŞ rozpadu narzĂŞdzi: ciaÂł i dusz. ÂŚwiadomoÂści w takiej sytuacji uwalniajÂą siĂŞ od narzĂŞdzi ( ciaÂł i dusz) nie nadajÂących siĂŞ do dalszej pracy, obejmujÂą nowe narzĂŞdzia i kontynuujÂą dalszÂą prace w kosmosie.

Rozpad narzĂŞdzi nie jest ani karÂą, ani nagrodÂą – jest konsekwencjÂą Zasad WszechÂświata, a jest ich tylko trzy:

I. SPÓJNO¦Æ
II. WA¯NO¦Æ ( tego, co siê tworzy)
III. WIEDZA

Tych Zasad nikt nie mo¿e zmieniÌ, ani omin¹Ì. NieznajomoœÌ ich nie zwalnia od konsekwencji.
Naruszenie którejœ z tych Zasad burzy œwiat stworzony przez inne prawa i usuwa istoty nie wspó³graj¹ce z tymi Prawami.


£¡CZNO¦Æ W JEDNI

Wszystko, cokolwiek istnieje, zawiera siĂŞ w JEDNI. PomiĂŞdzy wszystkimi istotami funkcjonuje ³¹cznoœÌ, przekaz impulsĂłw i informacji – zgodnie z kluczem i Zasadami OJCA – MATKI: SpĂłjnoÂści, WaÂżnoÂści, tego co siĂŞ tworzy, oraz Wiedzy.

Drogi ³¹cznoÂści sÂą ró¿ne, zale¿¹ od nadawcy, odbiorcy przekazu – od ich energii i narzĂŞdzi( ciaÂło i dusza). Podstawowym kanaÂłem ÂŁÂącznoÂści jest WnĂŞtrze – przekaz informacji przez SIEBIE. Idzie ona poziomami, energie towarzyszÂące mu mogÂłyby zniszczyĂŚ nie dostrojonÂą do nich istotĂŞ. Dlatego teÂż informacja od OJCA przechodzÂą do danego Logosa „Æwiartki” WszechÂświata lub teÂż bezpoÂśrednio przez tĂŞ ĂŚwiartkĂŞ do LogosĂłw kosmicznych, galaktyk, planet, MistrzĂłw, OpiekunĂłw istot - aÂż do odpowiedniej jednostki, ktĂłrej informacja dotyczy.

Poziomy te sÂą konieczne wĂłwczas, gdy jednostka – odbiorca przekazu – nie jest w stanie odebraĂŚ „czystych „ pÂłynÂących energii. OstatniÂą ÂśluzÂą, dostosowujÂącÂą przekaz do moÂżliwoÂści odbiorczych jednostki jest Mistrz, Opiekun. On wybiera Âśrodki do przekazania i dawkuje energie.

Nie kaÂżdy moÂże bezpoÂśrednio kontaktowaĂŚ siĂŞ z kaÂżdÂą jednostkÂą. BezpoÂśredni przekaz dotyczy tylko istot na zbliÂżonym etapie rozwoju – zdolnych do przekazywania i odbioru energii w danym zakresie.

KaÂżda jednostka ma W JEDNI swoje imiĂŞ. Wypowiedzenie, wywoÂłanie otwiera ca³¹ istotĂŞ do ³¹cznoÂści. ImiĂŞ to jest okreÂślonÂą energiÂą – wywoÂłanie go niesie za sobÂą okreÂślone skutki energetyczne. Nie wszystkie jednostki znajÂą swe imiona. ZewnĂŞtrznie rzadko ktĂłre sÂą do tego przygotowane, a tylko przygotowanie energetyczne umoÂżliwia korzystanie z tej drogi ³¹cznoÂści.

W zaleÂżnoÂści od pracy i potrzeby jednostka moÂże znaĂŚ imiona innych istot, nie ze wszystkich jednak moÂże korzystaĂŚ.

Jednostka zwykle posiada jeszcze inne imiona energetyczne, wibracyjnie dostosowane do tych, ktĂłrym zostaÂły dane do stosowania. WiĂŞkszoœÌ istot zna tylko imiĂŞ narzĂŞdzi (ciaÂła) – tymi moÂżna siĂŞ posÂłuÂżyĂŚ wy³¹cznie na planie fizycznym.

£¹cznoœÌ z inn¹ istot¹ osob¹ mo¿na nawi¹zaÌ tak¿e poprzez myœlenie odtworzenie jej obrazu, tj. wygl¹du narzêdzi, gestów, oczu, ca³ego uk³adu energetycznego. Przy wywo³ywaniu imion energetycznych uzyskuje siê wyznaczony przez nie obraz.

IstniejÂą imiona przy wywoÂłaniu, ktĂłrych pojawi siĂŞ zamiast obrazu narzĂŞdzi – czucie, przepÂływ energii, obrazy energetyczne, zjawiska psychofizyczne, przepÂływ mocy wywoÂłanej jednostki.

Skutki, jakie przynoszÂą imiona, sÂą czĂŞsto nieodwracalne. ImiĂŞ zaczyna funkcjonowaĂŚ juÂż w momencie wypowiedzenia, z tego odkrywa siĂŞ je tylko przed tymi, ktĂłrzy wÂładajÂą myÂślÂą i sÂłowem.

Nad rozwiÂązywaniem problemĂłw z zaspokojeniem potrzeb istot nieÂświadomych czuwajÂą Mistrzowie. Oni zwracajÂą siĂŞ w ich imieniu do innych jednostek – mogÂących pomĂłc osobie lub grupie, w okreÂślonym zakresie energetycznym ( na planie psychicznym i fizycznym). Jednostki ÂŚwiadome same szukajÂą pomocy odnoÂśnie swoich problemĂłw i potrzeb.

W JEDNI istnieje tylko jedno prawidÂłowe rozwiÂązanie problemu.

Nie ma we WszechÂświecie jednostki, ktĂłra wie wszystko. KaÂżdy ma swĂłj zakres funkcjonowania – wchodzi w WiedzĂŞ z danej dziedziny i staje siĂŞ w niej specjalistÂą. O pomocz danej dziedziny powinno siĂŞ zwracaĂŚ siĂŞ do specjalisty. ÂŁÂącznoœÌ wchodzi w sferĂŞ wspó³pracy w momencie pojawienia siĂŞ problemu z danej dziedziny, informacjĂŞ o nim przekazuje siĂŞ do specjalisty – poziomami w gĂłrĂŞ, a w dó³ lub teÂż bezpoÂśrednio, zawsze jednak za wiedzÂą OJCA.

W JEDNI zawarta jest caÂła Wiedza, lecz aby z niej korzystaĂŚ, jednostka musi tam dotrzeĂŚ.

W JEDNI funkcjonuj¹ trzy Zasady OJCA, wed³ug nich dzia³a równie¿ ³¹cznoœÌ. Zgodnie z Zasad¹ Spójnoœci ³¹cznoœÌ dotyczy wszystkiego, co ¿ywe. Ka¿da ¿ywa istota jest jak aparat telefoniczny. Mo¿e nadawaÌ i odbieraÌ, musi jednak nauczyÌ siê korzystaÌ ze swego aparatu, znaÌ "numery", imiona, rodzaje i sposoby po³¹czeù. Z tego aparatu korzysta sama, mo¿e on tak¿e s³u¿yÌ i innym - tutaj te¿ istnieje mo¿liwoœÌ wejœcia we wspó³pracê.

KaÂżdy telefon ma swĂłj zasiĂŞg. Jedni posiadajÂą pojedyncze aparaty - inni otwierajÂą w sobie " centralne", linie specjalne. Wszystko zgodnie z potrzebÂą i przygotowaniem.

ÂŁÂącznoœÌ, to nie tylko przekaz informacji, impulsĂłw – to takÂże przesÂłanie lub pobĂłr energii. Po³¹czenie myÂślowe, obrazowe – ma na celu pobranie, dopeÂłnienie, wyrĂłwnanie, przesÂłanie energii. Dotyczy ono wszystkich planĂłw.

Druga Zasada OJCA – WaÂżnoÂści tego, co siĂŞ tworzy –rĂłwnieÂż wyznacza Âżywe prawa w ³¹cznoÂści. JeÂżeli pojawia siĂŞ problem, informacjĂŞ o nim kieruje siĂŞ do odpowiedniej, najbardziej kompetentnej jednostki. JeÂżeli zajmuje siĂŞ ona w danym momencie czymÂś waÂżniejszym dla CaÂłoÂści, informacja moÂże dojœÌ do niej tylko wtedy, gdy nie zak³óci pracy. W przeciwnym razie nie jest do niej dopuszczona. Problem rozwiÂązuje inna istota albo czeka ona, aÂż pierwszy specjalista zakoĂączy aktualnÂą pracĂŞ,

ZdarzajÂą siĂŞ sytuacje, w ktĂłrych do jednostki dociera kilka problemĂłw jednoczeÂśnie. Tutaj naleÂży kierowaĂŚ siĂŞ waÂżnoÂściÂą tego, co jest do wykonania. CzêœÌ problemĂłw moÂżna odesÂłaĂŚ do innych, czêœÌ rozÂłoÂżyĂŚ czasoprzestrzennie, jednym zaj¹Ì siĂŞ „natychmiast”. Zawsze istnieje hierarchia potrzeb, hierarchia problemĂłw do rozwiÂązania. Wszystkiego jednoczeÂśnie nie sposĂłb wypeÂłniĂŚ.

Brak wyczucia hierarchii prowadzi do zak³óceù funkcjonowania, mo¿e doprowadziÌ do tego, ¿e nie zostanie wykonane. Aby temu zapobiec, problemy, o których informacje przesy³ane s¹ z góry, zwykle rozwi¹zywane bywaj¹ przez jednostki z odpowiednich ( id¹cych górê) poziomów. Zgodnie z Zasad¹ Wa¿noœci do jednostek z wy¿szych poziomów docieraj¹ tylko takie problemy, które w danej czasoprzestrzeni w³aœnie one maj¹ rozwi¹zaÌ.

Trzecia Zasada OJCA – Wiedza, w ³¹cznoÂści wyznacza ukierunkowanie problemĂłw, tj. problemĂłw do specjalistĂłw oraz sposobu przekazywania odpowiedzi. Wyznacza Âśrodki do wykonania zadania.

Nie zawsze jednostka, do ktĂłrej dotrze pytanie – rozwi¹¿e je. OdpowiedziÂą bywajÂą czasami wskazĂłwki. WedÂług nich dobiera siĂŞ istoty i tworzy warunki pracy w danej czasoprzestrzeni.

Niejednokrotnie nie ma wcale odpowiedzi. Jej brak jest sygnaÂłem; oznacza, Âże jednostka wysyÂłajÂąca impuls czyni to niewÂłaÂściwie lub jest w stanie sama rozwiÂązaĂŚ problem.

W JEDNI nie ma ksiÂąg. Wiedza po prostu jest. Kluczem do Wiedzy jest WnĂŞtrze. ÂŁÂącznoœÌ przez Siebie z JEDNIÂĄ – otwiera jednostki dla CaÂłoÂści.




c.d.n.